Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Ozimku w przedmiocie zasad utrzymania porządku i czystości na terenie gminy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Krupiński (sprawozdawca) Protokolant: - po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2004 r. na posiedzeniu niejawnym przy udziale --- sprawy ze skargi K. B. na uchwałę Rady Miejskiej w Ozimku z dnia 26 kwietnia 2004 r. nr XIX/146/04 w przedmiocie zasad utrzymania porządku i czystości na terenie gminy postanawia: o d r z u c i ć s k a r g ę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez K. B. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Opolu, jest uchwała Rady Miejskiej w Ozimku z dnia 26 kwietnia 2004 r., nr XIX/146/04 w sprawie szczegółowych zasad utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy Ozimek.

Przed wniesieniem skargi w dniu 17 września 2004 r. skarżący wezwał Radę Miejską w Ozimku do usunięcia naruszenia prawa wywołanego wspomnianą uchwałą.

Skargę wniesiono w dniu 21 września 2004 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga winna ulec odrzuceniu.

Zaskarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego. Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 ze zm.) każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.

Warunkiem wniesienia skargi jest zatem nie tylko uprzednie wezwanie organu o usunięcie naruszenia prawa ale i bezskuteczność tego wezwania, w przypadku, gdy organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie.

W uchwale 7 sędziów NSA z dnia 4 maja 1998 r. nr FPS 1/98 (ONSA z 1998 r., nr 3, poz. 78) wyjaśniono, że "w sprawie zaskarżenia do sądu administracyjnego uchwały organu gminy w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74 z późn. zm.) stosuje się termin do wniesienia skargi określony w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 z późn. zm.), którego bieg rozpoczyna się od dnia doręczenia skarżącemu odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, gdy odpowiedź została doręczona przed upływem dwumiesięcznego terminu przewidzianego dla rozpatrzenia wezwania. Jeżeli odpowiedzi nie doręczono, termin do wniesienia skargi biegnie od dnia upływu tego dwumiesięcznego terminu; jednakże gdy spóźniona odpowiedź na wezwanie została doręczona przed upływem terminu do wniesienia skargi, termin ten liczy się od dnia doręczenia odpowiedzi na wezwanie".

Zasada ta ma zastosowanie także po wejściu w życie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270) - zob. T. Woś i inni "Postępowanie sądowo - administracyjne", wyd. LexisNexis, Warszawa 2004, str. 210.

W świetle powyższego skargę wniesioną w cztery dni po wezwaniu organu o usunięcie naruszenia prawa należało uznać za przedwczesną i z tego powodu za niedopuszczalną.

Zgodnie zatem z art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 58 § 3 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2004 r. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz.1270) wniesiona w takich okolicznościach skarga podlegała odrzuceniu.

Strona 1/1