Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Cisyk po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. O. na decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie klasyfikacji gruntów postanawia: odrzucić skargę.
Pismami z dnia 16 maja 2010 r., przesłanymi bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, w dniu 19 maja 2010 r., S. O. wniósł skargę na decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...], nr [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Lublińcu z dnia 6 maja 1960 r., nr [...] w przedmiocie klasyfikacji i szacunku gospodarstwa położonego w D., nadanego M. O. w części dotyczącej działek nr A, B, C i D.
W dniu 24 maja 2010 r., na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z tego samego dnia, skarga przesłana została do organu celem nadania jej biegu na podstawie art. 54 § 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Dnia 21 czerwca 2010 r., skarga przekazana została przez organ do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, do którego wpłynęła w dniu 22 czerwca 2010 r. Wraz ze skargą organ przekazał odpowiedź na skargę, w której wskazał, że od zaskarżonej decyzji skarżący wniósł odwołanie do Głównego Geodety Kraju.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Zgodnie z art. 52 § 1ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej P.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba, że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich.
Przez wyczerpanie środków zaskarżenia w myśl art. 52 § 2 P.p.s.a. należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziane w ustawie. Oznacza to, że wniesienie skargi do sądu administracyjnego możliwe jest dopiero wówczas, gdy strona wyczerpie środki zaskarżenia służące jej na etapie postępowania administracyjnego. Wyczerpanie trybu zaskarżenia na drodze administracyjnej stanowi przesłankę dopuszczalności skargi.
Wskazany obowiązek wynika z zasady pierwszeństwa trybu administracyjnej kontroli postępowania organu administracyjnego w stosunku do kontroli sądowej. Tryb administracyjny oparty natomiast jest na zasadzie dwuinstancyjności postępowania, ustanowionej w art. 15 K.p.a., która daje stronie prawo domagania się dwukrotnego merytorycznego rozpatrzenia jej sprawy.
Zaskarżona w niniejszej sprawie decyzja, która wydana została w odrębnym postępowaniu dotyczącym stwierdzenia nieważności decyzji, jest decyzją organu pierwszej instancji. Skoro jednak postępowanie nieważnościowe jest postępowaniem nowym w stosunku do postępowania prowadzonego w trybie zwykłym, zakończonym decyzją podlegającą weryfikacji w trybie nadzwyczajnym, od decyzji tej przysługiwał środek odwoławczy, o czym skarżący został w decyzji prawidłowo pouczony. Stosownie do tego, jak wynika z informacji zawartych w odpowiedzi na skargę skarżący, wniósł odwołanie od zaskarżonej decyzji do organu wyższego stopnia. Mając na uwadze zapis art. 52 § 2 P.p.s.a. nie można jednak przyjąć, iż przed wniesieniem skargi do tut. Sądu wyczerpał środek zaskarżenia. Przez wyczerpanie trybu odwoławczego rozumieć bowiem należy, ponowne rozpoznanie sprawy przez organ wyższego stopnia, a nie samo wniesienie odwołania. Skarga do sądu dopuszczalna jest zatem na akt wydany, po rozpoznaniu odwołania od decyzji pierwszoinstnacyjnej, przez organ wyższego stopnia, którym w niniejszej sprawie jest Główny Geodeta Kraju.
Biorąc pod uwagę powyższe, skoro skarga w niniejszej sprawie wniesiona została na decyzję pierwszoinstancyjną stwierdzić należało, iż nie została spełniona przesłanka dopuszczalności skargi, o której mowa w art. 52 § 1 P.p.s.a. Z tego też względu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. orzeczono o odrzuceniu skargi. Na mocy powołanego przepisu Sąd odrzuca bowiem skargę w przypadku, gdy jej wniesienie jest niedopuszczalne z innych przyczyn niż wskazane w art. 58 § 1 pkt 1 - 5 P.p.s.a.