Sprawa ze skargi A W.- P. i M. W. o wymierzenie grzywny Opolskiemu Wojewódzkiemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego za niewykonanie wyroku WSA w Opolu w przedmiocie zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego w postanowieniu WSA w Opolu , sygn. akt II SA/Op 351/10
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grażyna Jeżewska po rozpoznaniu w dniu 18 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A W.- P. i M. W. o wymierzenie grzywny Opolskiemu Wojewódzkiemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 14 lipca 2009 r., sygn. akt II SA/Op 74/09 w przedmiocie zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego w postanowieniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 27 września 2010 r., sygn. akt II SA/Op 351/10 postanawia: 1. sprostować z urzędu oczywistą omyłkę w sentencji postanowienie z dnia 27 września 2010 r., sygn. akt II SA/Op 351/10, w ten sposób, że w wierszu 8 od góry w miejsce sformułowania "z wniosku", wpisać sformułowanie "ze skargi", a w wierszu 14 w miejsce wyrazu "wniosek" wpisać wyraz "skargę", 2. sprostować z urzędu błąd pisarski w uzasadnieniu postanowienia z dnia 27 września 2010 r., sygn. akt II SA/Op 351/10, w ten sposób, że w wierszu 14 na karcie akt nr 38 wyraz "wniosku" zastąpić wyrazem "skargi".

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 27 września 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu odrzucił wniosek A. W. - P. i M. W. o wymierzenie grzywny Opolskiemu Wojewódzkiemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 14 lipca 2009 r., sygn. akt II SA/Op 74/09, w przedmiocie zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego.

W sentencji jak i w uzasadnieniu postanowienia wystąpiła oczywista omyłka. Pojęcie innych oczywistych omyłek" ma dużo szerszy zakres i jest trudniejsze do zdefiniowania, niż błędy pisarskie i błędy rachunkowe. Można tylko przyjąć, ze inne oczywiste omyłki są swym charakterem zbliżone do niedokładności, błędu pisarskiego lub błędu rachunkowego ( por. B Dauter [w;] B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka- Medek. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi- Komentarz, Wydawnictwo Zakamycze 2005, s.360).

Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.), Sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Przepis ten ma zastosowanie również do postanowień, gdyż w myśl art. 166 ustawy P.p.s.a. do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy o wyrokach, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Przedmiotem sprostowania postanowienia mogą być niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Wykładnia gramatyczna komentowanego przepisu wskazuje, że wszystkie opisane w nim nieprawidłowości muszą mieć charakter oczywisty tzn. niebudzący wątpliwości, bezsporny, pewny. Oczywista wadliwość może wynikać z samej natury niedokładności, błędu lub omyłki, jak też z porównania ich z innymi niebudzącymi wątpliwości okolicznościami (patrz: B. Dauter [w;], B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka- Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi- Komentarz, Wydawnictwo Zakamycze 2005, s. 359). W sentencji postanowienia z dnia 27 września 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w sprawie o sygn. akt II SA/Op 351/10 mylnie wpisał "odrzucić wniosek", mimo że z akt sprawy bezspornie wynika, iż postępowanie sądowe zostało wszczęte ze skargi A. W.- P. i M. W. o wymierzenie grzywny Opolskiemu Wojewódzkiemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 14 lipca 2009 r., sygn. akt II SA/Op 74/09, zatem należało użyć zwrotu "odrzucić skargę". Podobnie Sąd w uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia w 14 wersie mylnie wpisał wyraz "wniosku", zamiast prawidłowego wyrazu "skargi". Błędy te w sposób nie budzący wątpliwości stanowią oczywistą omyłkę pisarską, która nie prowadzi do zmiany podjętego rozstrzygnięcia. Tym samym powstała potrzeba, w rozumieniu powołanych wyżej przepisów sprostowania postanowienia Sądu. Mając na uwadze powyższe, Sąd postanowił, jak w sentencji.

Strona 1/1