Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu Anna Misiak po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku pełnomocnika skarżącego ustanowionego z urzędu o zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi T. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 26 kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie pomocy społecznej w formie bezpłatnych posiłków postanawia: przyznać adwokatowi A. S. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu T. R. w kwocie 221,40 zł (słownie: dwieście dwadzieścia jeden złotych czterdzieści groszy) zawierającej podatek od towarów i usług w kwocie 41,40 zł (słownie: czterdzieści jeden złotych czterdzieści groszy).
Wyrokiem z dnia 11 października 2011 r. sygn. akt II SA/Op 351/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę T. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 26 kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie pomocy społecznej w formie bezpłatnych posiłków.
Następnie skarżącemu na jego wniosek złożony w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Opolu, został przyznany postanowieniem referendarza sądowego z dnia 28 października 2011 r., sygn. akt II SA/Op 351/11 adwokat z urzędu.
W dniu 14 grudnia 2011 r. adwokat z urzędu wniósł skargę kasacyjną wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Postanowieniem z dnia 27 stycznia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu przywrócił termin do wniesienia skargi kasacyjnej. Wyrokiem z dnia 4 października 2012 r. sygn. akt I OSK 490/12 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.
W skardze kasacyjnej pełnomocnik skarżącego złożył wniosek o przyznanie mu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, których strona nie pokryła w jakimkolwiek zakresie.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez adwokata ustanowionego w ramach prawa pomocy, określa - mające zastosowanie w sprawie z mocy art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270) - rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1348 ze zm.), powoływane dalej jako rozporządzenie.
Koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, ponoszone przez Skarb Państwa, obejmują zgodnie z § 19 pkt 1 i 2 rozporządzenia opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 - 5 rozporządzenia i niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata.
W myśl § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia, stawka minimalna za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej, jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji, wynosi 75 % stawki minimalnej określonej (w niniejszej sprawie) w oparciu o § 18 ust. 1 pkt 1 lit c na kwotę 240 zł, czyli 180 zł. Przy przyznawaniu przez Sąd zgodnie z § 2 pkt 1 rozporządzenia, opłaty za czynności adwokata z tytułu zastępstwa procesowego, bierze się pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy.
Mając na względzie powyższe, należało przyznać pełnomocnikowi koszty nieopłaconej pomocy prawnej - za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej w sprawie - w kwocie 180 złotych powiększone o stawkę należnego podatku VAT.
Zgodnie z § 2 ust. 3 rozporządzenia, sąd podwyższa opłatę za udzielenie pomocy prawnej z urzędu o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach, obecnie wynosi ona 23 %.
Referendarz sądowy przyznając adwokatowi, koszty udzielonej przez niego pomocy prawnej z urzędu kierował się wyżej wskazanymi przepisami prawa i uznał, iż za udzieloną pomoc prawną z urzędu w sprawie ze skargi T. R., należy mu przyznać wynagrodzenie według norm przepisanych. Wynagrodzenie to przyznał w stawce minimalnej, albowiem uzasadniał to rodzaj i stopień zawiłości sprawy oraz niezbędny nakład pracy adwokata. Zasądzając wynagrodzenie uwzględniono § 2 ust. 3 rozporządzenia i podwyższono wynagrodzenie o stawkę podatku od towarów i usług, czyli o kwotę 41,40 zł.
W związku z powyższym na podstawie art. 250 w związku z art. 258 § 2 pkt 8 wskazanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia orzeczono, jak w sentencji.