Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w następującym składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A Sp. z o.o. w C. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi A Sp. z o.o. w C. na czynności Starosty Namysłowskiego w przedmiocie opłaty za wydanie wypisów i wyrysów z ewidencji gruntów postanawia odrzucić wniosek.
Postanowieniem z dnia 18 października 2010 r., sygn. akt II SA/Op 363/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu odrzucił skargę A Sp. z o.o. w C. na czynności Starosty Namysłowskiego w przedmiocie opłaty za wydanie wypisów i wyrysów z ewidencji gruntów. Uzasadniając swoje stanowisko Sąd wskazał na art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., uznając na podstawie materiału dokumentacyjnego sprawy, że skarżący nie wezwał organu do usunięcia naruszenia prawa w terminie czternastu dni do dnia, w którym dowiedział się o dokonanych przez Starostę czynnościach. W ocenie Sądu, w tej sytuacji skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.
Od powyższego postanowienia żadna ze stron postępowania nie wniosła skargi kasacyjnej.
W dniu 10 listopada 2010 r. (data wpływu do Sądu) Starosta Namysłowski przekazał do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu wniosek skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Ustosunkowując się do wniosku, organ powołał się na treść art. 87 P.p.s.a. oraz orzecznictwo wydane na tle wykładni tego przepisu, wywodząc, że skarżący nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Organ nie zgodził się z zarzutem skarżącego jakoby wprowadził go w błąd, przyjmując i stosując procedurę dochodzenia roszczeń na drodze cywilnej. Ponadto Starosta zwrócił uwagę, że sprawa dochodzenia należności z tytułu wydania wypisów i wyrysów została skierowana na drogę postępowania cywilnego dopiero w dniu 3 lipca 2009 r., a więc kilka miesięcy po upływie dla skarżącego terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Ponadto skarżący nie zwrócił się do organu z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia w/w wezwania.
We wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, datowanym na dzień 27 października 2010 r., A Sp. z o.o. w C. wskazało, że niedokonanie czynności złożenia skargi w terminie nastąpiło bez winy skarżącego. Uzasadniając wniosek, skarżąca Spółka podniosła, że organ wprowadził ją w błąd, kierując sprawę w zakresie opłaty za wydanie wypisów i wyrysów z ewidencji gruntów na drogę cywilną. Spółka podkreśliła, że również Sąd Rejonowy w Kluczborku miał poważne wątpliwości co do charakteru prawnego roszczenia i swojej właściwości. Skoro, zatem powyższe organy miały wątpliwości odnośnie natury prawnej przedmiotowego roszczenia, to tym bardziej uzasadnione wątpliwości mogła mieć sama skarżąca. Dalej we wniosku argumentowano, że odrzucenie skargi pozbawi stronę możliwości merytorycznego rozpoznania sprawy, a w konsekwencji spowoduje nieodwracalność przeprowadzonej przez Starostę Namysłowskiego egzekucji. Końcowo wskazano, że złożona w dniu 19 kwietnia 2010 r. skarga, stanowi wypełnienie obowiązku, o jakim mowa w art. 87 § 1 P.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek podlega odrzuceniu.
Na wstępie należy wskazać, że stosownie do art. 86 § 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. We wniosku tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 P.p.s.a).