Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. K. na decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 7 października 2005 r. nazwanym "skarga-zażalenie" H. K. zwrócił się z prośbą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu o przyznanie pomocy społecznej. W załączeniu skarżący przesłał także odcinek renty za miesiąc wrzesień 2005 r. oraz kserokopię decyzji Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w K. z dnia [...], nr [...] o odmowie przyznania świadczenia pieniężnego ze środków pomocy społecznej. W decyzji tej skarżący został pouczony o prawie wniesienia odwołania od decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.
Pismem z dnia 12 października 2005 r. Sąd wezwał skarżącego do udzielenia informacji, czy wniósł on skargę na w/w decyzję Dyrektora MOPS w K. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. - w terminie 7 dni, pod rygorem ustalenia, że niniejsza skarga jest skargą na decyzję organu I instancji i odrzucenia skargi.
Powyższe wezwanie zostało doręczone H. K. w dniu 10 października 2005 r., o czym świadczy adnotacja na pocztowym zwrotnym potwierdzeniu odbioru. Pomimo upływu zakreślonego przez Sąd terminu, skarżący do dnia wydania niniejszego postanowienia, nie odpowiedział na wezwanie Sądu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
skargę należało odrzucić.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, która reguluje tryb postępowania sądowoadministracyjnego, skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków odwoławczych należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek odwoławczy, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przewidziany w ustawie.
Obowiązek wyczerpania środków odwoławczych przed wniesieniem skargi do Sądu wynika natomiast z założenia, że Sąd nie wyręcza organów administracji wyższego stopnia i nie narusza podstawowej zasady dwuinstancyjności postępowania.
W rozpatrywanej sprawie H. K. nie wskazał w skardze decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, której skarga dotyczy, lecz dołączył kserokopię decyzji Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. z dnia [...], nr [...]. Skarżący nie ustosunkował się także do wezwania Sądu o oświadczenie - czy wniósł odwołanie od w/w decyzji organu I instancji.
Wobec powyższych okoliczności przyjąć należało, iż skarga niniejsza jest w istocie skargą na decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. z dnia [...], nr [...]. Od decyzji tej stronie służyło prawo wniesienia odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. w terminie 14 dni od daty doręczenia decyzji, o czym strona została pouczona na piśmie.
Stosownie do treści wskazanego wyżej art. 52 ustawy, prawo wniesienia skargi do Sądu jest uwarunkowane uprzednim wyczerpaniem przez skarżącego środków zaskarżenia, co w przypadku H. K. nie miało miejsca.
Skoro skarżący nie wyczerpał środków zaskarżenia, pomimo że przysługiwało mu prawo wniesienia odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O., jego skarga jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu na zasadzie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Mając na względzie powyższe, orzeczono jak w sentencji.