Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Grażyna Jeżewska po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. W.- P. na Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Brzegu w przedmiocie niewykonania wyroku i wymierzenia grzywny p o s t a n a w i a : odrzucić skargę.
A. W.-P. wniosła skargę na niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 17 stycznia 2008 r., sygn. akt II SA/Op 490/07 i o wymierzenie grzywny Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w Brzegu. Skargę zawartą w piśmie z dnia 9 stycznia 2009 r., skarżąca wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, za pośrednictwem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Brzegu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wezwał skarżącą, na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 6 lutego 2009 r., do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 200 (dwieście) złotych, w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie to skarżąca odebrała w dniu 13 lutego 2009 r.
Pismem z dnia 5 lutego 2009 r. (data nadania przesyłki w placówce pocztowej), skarżąca, wskazała, że prosi o wycofanie skargi z dnia 9 stycznia 2009 r., na Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Brzegu w przedmiocie niewykonania wyroku z dnia 17 stycznia 2008 r., sygn. akt II SA/Op 490/07.
Skarżąca nie uiściła wpisu od skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Zgodnie z art. 230 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji, a do takich pism należy skarga, pobiera się wpis. Wpis stały w kwocie 200 zł, na podstawie art. 231 P.p.s.a., w związku z art. 214 § 2 i § 2 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193), pobiera się od skarżących, w sprawach skarg nie wymienionych w § 2 ust. 1-5 cyt. rozporządzenia. Termin dla skarżącej do uiszczenia wpisu rozpoczął bieg w dniu 14 lutego 2009 r. i zakończył się w dniu 20 lutego 2009 r. Wpis zatem stosownie do art. 220 § 1 P.p.s.a., skarżąca obowiązana była uiścić w terminie do dnia 20 lutego 2009 r., pod rygorem odrzucenia skargi na podstawie art. 220 § 3 P.p.s.a.
Ponieważ skarżąca, pomimo prawidłowego wezwania nie uiściła wpisu, należało przyjąć, iż w niniejszej sprawie zachodzi przesłanka do odrzucenia skargi na podstawie art. 220 § 3 P.p.s.a.
Odnośnie oświadczenia skarżącej o cofnięciu skargi należy wyjaśnić, że postępowanie administracyjne może być zainicjowane i może się toczyć na podstawie skutecznie wniesionej skargi. W kwestii tej wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 3 stycznia 2008 r., sygn. akt I OSK 1829/07, System Informacji Prawnej Lex nr 335007, "1. Sąd z urzędu bada w pierwszej kolejności dopuszczalność skargi, ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymieniona w art. 58 § 1 P.p.s.a. Obok tych przesłanek, do warunków skutecznego złożenia skargi do sądu administracyjnego zalicza się - stosownie do treści art. 230 § 1 i 2 P.p.s.a. - uiszczenie wpisu od skargi. Uwzględnić jednak należy, że nie żąda się opłat od pisma, jeżeli wynika z niego, iż podlega ono odrzuceniu (art. 222 P.p.s.a.).
2. Merytoryczne rozpatrzenie wniosku o cofnięcie skargi jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy skarga nie zawiera braków uniemożliwiających nadanie jej dalszego biegu. Jeżeli skarga zawiera takie braki, sąd skargę odrzuca. Zatem badanie dopuszczalności złożonego oświadczenia o cofnięciu skargi, jak i umorzenie postępowania sądowego na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. może mieć miejsce tylko wówczas, gdy skarga wniesiona została skutecznie, tj. gdy wszczęła postępowanie sądowoadministracyjne. W konsekwencji powyższego przyjąć należy, że cofnięcie skargi jako czynność dyspozycyjna strony może mieć miejsce tylko wówczas, gdy skarga jest dopuszczalna i nie zawiera braków uniemożliwiających nadanie jej dalszego biegu."
Skoro skarżąca nie uiściła wpisu od skargi, to nie wniosła ona skutecznie skargi, a zatem skarga zawierała braki uniemożliwiające nadanie jej dalszego biegu, tym samym tut. Sąd nie miał też podstaw do badania dopuszczalności złożonego oświadczenia o cofnięciu skargi, jak i umorzenia postępowania sądowego na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak na wstępie.