Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę rady Miejskiej w Gogolinie z dnia 27 września 2004 r., nr XXIII/169/2004 w przedmiocie ustalenia opłat za świadczenia przedszkoli postanawia: I. umorzyć postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym
W dniu 2 grudnia 2004 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu wpłynęła skarga Wojewody Opolskiego, w której wnosił on o uchylenie Uchwały Rady Miejskiej w Gogolinie z dnia 27 września 2004 r, Nr XXI H/169/2004, w sprawie opłat za świadczenie przedszkoli.
W odpowiedzi na skargę Gmina Gogolin wniosła o umorzenie postępowania w sprawie wskazując w uzasadnieniu odpowiedzi na skargę, iż stosownie do art. 54 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Rada Miejska w Gogolinie uwzględniła w całości skargę Wojewody Opolskiego, podejmując w dniu 9 grudnia 2004 r. Uchwałę nr XXVI/190/2004, którą uchylono w całości zaskarżona uchwałę.
Pismem procesowym z dnia 5 stycznia 2005 r. Wojewoda Opolski cofnął złożoną skargę, oświadczając równocześnie, iż zaskarżona i uchylona uchwała nie wywołała skutków prawnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie podlega umorzeniu.
Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy strona skutecznie cofnęła skargę.
Wojewoda Opolski pismem procesowym z dnia 5 stycznia 2004 r. oświadczył, iż cofa skargę podnosząc jednocześnie, że zaskarżona i następnie uchylona przez organ uchwała nie wywołała skutków prawnych. Powyższe skutkować musiało umorzeniem postępowania w sprawie.
Niezależnie od powyższego należy wskazać także, iż przedmiotem postępowania sądowoadministracyjnego ze skargi Wojewody Opolskiego była Uchwała Rady Miejskiej w Gogolinie z dnia 27 września 2004 r. Nr XXII!/169/2004, w sprawie opłat za świadczenie przedszkoli. Zaskarżona uchwała została wyeliminowana z obrotu prawnego i przestała istnieć, wobec uwzględnienia w całości skargi i żądania skarżącego. W tej sytuacji brak jest przedmiotu zaskarżenia, a postępowanie w sprawie stało się bezprzedmiotowe. Art. 54 § 3 w/w ustawy stanowi bowiem samoistna podstawę prawną do dokonania autokontroli przez organ, którego działanie zaskarżono. Wyeliminowanie z obrotu prawnego zaskarżonej uchwały stanowi także przesłankę umorzenia postępowania o której stanowi art. 161 § 1 pkt 3 w/w ustawy .
W świetle powyższego należało zatem uznać, że postępowanie podlegało umorzeniu.
Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak na wstępie.