Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Jeżewska po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. P. na akt Prezydenta Miasta Opola w przedmiocie zatwierdzenia projektu organizacji ruchu postanawia: odrzucić skargę.
Prezydent Miasta Opola w dniu 14 kwietnia 2015 r. działając na podstawie art. 10 ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.) oraz § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem (Dz. U. 2003 r. nr 177, poz. 1729) -zatwierdził projekt oznakowania poziomego strefy parkowania, zwanego dalej projektem bądź aktem, pod warunkami określonymi w tym akcie.
Pismem zarejestrowanym przez organ w dniu 9 czerwca 2016 r. R. P. (dalej skarżący) wezwał organ do usunięcie naruszenia prawa. W ocenie skarżącego, w zaskarżonym projekcie naruszono szereg przepisów, w szczególności miejsca postojowe wyznaczono sprzecznie z przepisami prawa w tym m.in. § 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 23 września 2013 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach (Dz. U. z 2013 r. poz. 1326), art. 46, art. 47 i art. 49 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, ze zm.), załącznikiem nr 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach (Dz. U. z 2003 r. nr 220, poz. 2181 - zwanego dalej rozporządzeniem z dnia 3 lipca 2003 r.), art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 1985 r. nr 14, poz. 60) oraz art. 7 Konstytucji. W pięciu załącznikach przedłożonych do omówionego pisma skarżący szczegółowo wskazał na: miejsca wyznaczone w odległości mniejszej niż 10 m od skrzyżowania i obrębie skrzyżowań, od przejścia dla pieszych lub przejazdu rowerowego, brak zastosowania znaków poziomych, zastosowanie znaków P18 i P19 niezgodnie ze wzorem zawartym w załączniku nr 2 do rozporządzenia z dnia 3 lipca 2003 r., miejsca postojowe wyznaczone poza drogami publicznymi, miejsca zweryfikowane w terenie, wyznaczonych z naruszeniem przepisów wraz z fotografiami.
W odpowiedzi na wezwanie Prezydent Miasta Opola w piśmie z dnia 4 lipca 2016 r. przyznał, że projekt wymaga korekty wykonanej na podstawie prawidłowo zinwentaryzowanej bazie zagospodarowania i oznakowania pasa drogowego, przy uwzględnieniu obowiązujących przepisów.
W dniu 22 lipca 2016 r. R. P., wskazując na treść art. 3 § 2 pkt 4, art. 50 § 1, art. 52 § 2, art. 54 § 1 oraz art. 146 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na czynność Prezydenta Miasta Opola, polegającą na zatwierdzeniu projektu oznakowania poziomego strefy parkowania. Zarzucił organowi naruszenie tych samych przepisów, co podanych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa. Domagał się stwierdzenia nieważności zaskarżonego aktu w całości, zobowiązania organu do usunięcia naruszeń prawa w oznakowaniu strefy płatnego parkowania w [...] w terminie 30 dni od otrzymania wyroku, jak i stwierdzenia, że wydane zatwierdzenie projektu miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz zasądzenia kosztów postępowania. W uzasadnieniu powoływał się na konkretne przykłady nieprawidłowego oznakowania miejsc parkingowych ujawnione w zatwierdzonym projekcie i wymienione przez niego szczegółowo w załącznikach do wezwania do usunięcia naruszenia prawa w pkt 1-4, łącznie 52 przypadki oznakowania. Nadto podał, że w załączniku nr 5 dołączonym do wezwania do usunięcia naruszenia prawa przedstawił łącznie 27 przypadków wyznaczenia oznakowania miejsc postojowych niezgodnie z przepisami prawa. Skarżący dowodził, że wyznaczone miejsce to nie to samo co obszar strefy płatnego parkowania, gdyż w obszarze strefy płatnego parkowania wyznaczane są miejsca, na których za postój pobierana jest opłata, natomiast odrębną kwestą jest wyznaczanie miejsc postojowych w sprzeczności z innymi przepisami prawa. W przedmiotowym projekcie oznakowania poziomego strefy płatnego parkowania miejsca postojowe wyznaczane są w odległości mniejszej niż 10 m w obrębie skrzyżowań, w odległości mniejszej niż 10 m od przejść dla pieszych lub pozostawione zostało mniej niż 1,5 m chodnika dla ruchu pieszych. Sytuacja taka - w ocenie skarżącego - jest niedopuszczalna, ponieważ kierujący pojazdami stosując się do oznakowania parkują pojazdy popełniają nieświadomie wykroczenie drogowe i co ważniejsze stwarzają zagrożenie w ruchu drogowym. Dotyczy to w szczególności miejsc postojowych wyznaczonych w odległości mniejszej niż 10 m od przejść dla pieszych.