Sprawa ze skargi na decyzję Kierownik do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I. H. na decyzję Kierownik do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej postanawia: I. umorzyć postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym, II. zwrócić skarżącej połowę uiszczonego wpisu od skargi w kwocie 50 (pięćdziesiąt) złotych.

Uzasadnienie

Skarżąca I. H. wniosła listem poleconym w dniu 8 listopada 2004 r., za pośrednictwem Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W., skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, na decyzję organu II instancji utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. dnia [...], Nr [...] o odmowie przyznania jej uprawnienia do świadczenia pieniężnego przewidzianego w ustawie z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. nr 87, poz. 395 ze zm.). Skarżąca w skardze podniosła, że jako dziecko przebywające z matką w obozie pracy w okresie od stycznia 1944 r. do stycznia 1945 r., na terenie ówczesnej III Rzeszy, powinna być zaliczona do kręgu osób represjonowanych, którym z tego tytułu przysługuje świadczenie pieniężne w myśl wyżej wymienionej ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich.

W odpowiedzi na skargę z dnia 10 grudnia 2004 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. wniósł o umorzenie postępowania w sprawie i skierowanie sprawy do rozpoznania w trybie uproszczonym. W uzasadnieniu wskazał, iż decyzją wydaną w dniu 8 grudnia 2004 r., Nr [...], uwzględnił skargę w całości uchylając zaskarżoną decyzję i decyzję ją poprzedzającą i orzekł o przyznaniu I. H. uprawnienia do świadczenia pieniężnego przewidzianego powołanej ustawie.

Wobec otrzymania decyzji uwzględniającej w całości skargę I. H., w piśmie procesowym z dnia 22 grudnia 2004 r., oświadczyła, iż cofa skargę, jako bezprzedmiotową.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Postępowanie podlega umorzeniu.

Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 1 i 3 w/p ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy stało się ono bezprzedmiotowe jak również, gdy skarżący skutecznie cofnął skargę.

Przedmiotem postępowania sądowoadministracyjnego ze skargi I. H. była decyzja organu II instancji utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [...], Nr [...] o odmowie przyznania skarżącej uprawnienia do świadczenia pieniężnego przewidzianego w ustawie z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. nr 87, poz. 395 ze zm.). Decyzja ta została wyeliminowana z obrotu prawnego i przestała istnieć, wobec uwzględnienia w całości skargi i żądania skarżącej. W tej sytuacji brak jest zatem przedmiotu zaskarżenia.

Decyzją, Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia 8 grudnia 2004 r., przyznano skarżącej świadczenie pieniężne przysługujące osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. z 1996 r., Nr 87, poz. 395 ze zm.), za okres zbieżny z okresem, o który wnosiła, to jest za 12 miesięcy, a to obejmujący czasokres od lutego 1944 r. do stycznia 1945 r. Skarżąca przebywała bowiem na deportacji od 9 stycznia 1944 r. (data jej urodzenia), a ze względu na treść art. 3 ust. 1 cytowanej ustawy świadczenie przysługuje za każdy pełny miesiąc trwania pracy. Decyzja ta została wydana w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), który zezwala na uwzględnienie skargi przez organ w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

W świetle powyższego należało zatem uznać, że skarga została uwzględniona w całości i nie został przy tym naruszony przepis art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i stąd też w tej sytuacji postępowanie sądowoadministracyjne ze skargi I. H. należało uznać za bezprzedmiotowe i jako takie umorzyć.

Ponadto wskazać należy także na fakt, iż skarżąca, skutecznie cofnęła skargę, co również na mocy art. 161 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stanowi podstawę umorzenia postępowania przez sąd.

Orzeczenie o kosztach uzasadnia art. 232 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, na podstawie, którego Sąd z urzędu zwraca stronie połowę wpisu od pisma cofniętego przed rozpoczęciem posiedzenia, na które sprawa została skierowana.

Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak na wstępie.

Strona 1/1