Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Cisyk po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we Wrocławiu na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 28 lutego 2014 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za zniszczenie drzew postanawia: z urzędu sprostować oczywistą omyłkę w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. akt II SA/Op 427/14, w ten sposób, że na ostatniej - 19 stronie uzasadnienia, w wierszu 11 od góry, w miejsce słów "zastosowania w niniejszej sprawie art. 89 ust. 3 ustawy" wpisać "zastosowania w niniejszej sprawie art. 88 ust. 3 ustawy".
Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a., Sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Sprostowaniu podlegają jednak tylko takie nieprawidłowości, które mają oczywisty charakter.
W niniejszej sprawie w uzasadnieniu wyroku, w zakresie formułowania przez Sąd wskazań co do dalszego postępowania, wystąpiła oczywista omyłka w oznaczeniu przepisu prawa znajdującego zastosowanie w niniejszej sprawie. W tym zakresie błędnie wskazano na przepis art. 89 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody zamiast art. 88 ust. 3 tej ustawy.
Z oceny Sądu przedstawionej w uzasadnieniu wyroku, do której nawiązują wskazania co do dalszego postępowania wynika, że Sąd badał legalność decyzji m.in. w kontekście art. 88 ust. 3 ustawy, który to stanowił podstawę prawną wydania kontrolowanych decyzji. Przepis art. 89 ust. 3 ustawy dotyczy natomiast kwestii, która nie była przedmiotem rozważań Sądu. Na podstawie tego przepisu Sąd nie dokonał oceny legalności badanych w sprawie decyzji, jak również nie dokonywał wykładni przepisów stosowanych w sprawie w kontekście tej regulacji. Przepis art. 89 ust. 3 ustawy w ogóle nie był przez Sąd powoływany w zakresie dokonanej oceny legalności.
Oczywistość zaistniałej omyłki potwierdza zatem fakt, że rozważania Sądu zawarte w uzasadnieniu wyroku odnoszą się wprost do brzmienia przepisów art. 88 ust. 3 ustawy i brak w nim jakichkolwiek refleksji i analizy odnoszących się do art. 89 ust. 3 ustawy.
Zaistniałą oczywistą omyłkę należało wyeliminować w drodze sprostowania i wobec tego, na podstawie art. 156 § 1 i 2 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.