Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Violetta Radecka po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2009r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. C. na Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w powiecie krapkowickim w przedmiocie doprowadzenia robót do stanu zgodnego z prawem na skutek wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy postanawia 1. zwolnić skarżącego od wpisu od skargi w wysokości 200 (dwieście) złotych, 2. ustanowić skarżącemu adwokata, 3. w pozostałym zakresie, niewymienionym w pkt 1 i 2, odmówić przyznania prawa pomocy.
Pismem z dnia 4 listopada 2009r. L. C. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, na Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w powiecie krapkowickim, zarzucając temu organowi przewlekłość postępowania w sprawie rozbudowy budynku mieszkalnego.
W wykonaniu zarządzenia z dnia 20 listopada 2009r. wezwano skarżącego do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 200 zł, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi. W terminie zakreślonym do dokonania żądanej czynności skarżący wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od całości kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata z urzędu. Uzasadniając swoje żądanie skarżący wskazał na złą sytuację finansową, spowodowaną niskim dochodem oraz chorobą skarżącego i jego małżonki. W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach podał, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym jedynie ze swoją małżonką, a jedynym źródłem ich dochodu są świadczenia z tytułu emerytur, kształtujące się na poziomie 2.202,00 zł miesięcznie. Skarżący oświadczył, że posiada dom o powierzchni 68m- ; nie wykazał natomiast, aby on lub jego małżonka posiadali inne składniki majątkowe, bądź uzyskiwali dodatkowe dochody. Ponadto skarżący stwierdził, że jest osobą schorowaną (posiada III grupę inwalidzką, ma wszczepiony rozrusznik serca, przeszedł niedawno operację usunięcia prostaty z powodu nowotworu) i zmuszony jest często dojeżdżać na wizyty do lekarzy specjalistów. Odnoszą się do ponoszonych kosztów utrzymania, wnioskujący oświadczył, że na leki i leczenie wydaje wraz z żoną 600 zł miesięczne, na "życie" ok. 890 zł, a na opłaty 220 zł, natomiast na zakup opału wydał ok. 2.000 zł rocznie. Na poparcie swojego twierdzenia, skarżący dołączył do akt zestawienie wydatków mieszkaniowych wraz z kserokopiami stosownych faktur i rachunków, a także kserokopie decyzji o przyznaniu świadczenia z ZUS.
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dale w skrócie: "P.p.s.a." zważono, co następuje:
Stosownie do art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwana dalej P..p.s.a.), osobie fizycznej prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, a w zakresie częściowym, jeżeli wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku koniecznego utrzymania siebie i rodziny. Wykazanie okoliczności uzasadniających przyznanie prawa pomocy, z punktu widzenia treści art. 246 § 1 P.p.s.a. należy do obowiązku podmiotu ubiegającego się o przyznanie tego prawa. Strona ma zatem obowiązek wykazania, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania lub ich części albo że nie ma adekwatnych środków na poniesienie tych kosztów. Sąd natomiast rozpoznając wniosek zobowiązany jest wskazać z jakich względów uznał, że żądanie strony zasługuje bądź nie zasługuje na uwzględnienie. Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy należy z jednej strony uwzględnić wysokość kosztów postępowania, jakie strona musi ponieść, a z drugiej jej sytuację finansową, na którą składają się przede wszystkim uzyskiwane przez stronę dochody. Informacje niezbędne dla oceny zasadności wniosku o przyznanie prawa pomocy strona postępowania ma obowiązek przedstawić w urzędowym formularzu wniosku, wykazując tym samym, że spełnia przesłanki przyznania jej prawa pomocy wynikające z art. 246 P.p.s.a. Zasadą bowiem jest, że wniosek o przyznanie prawa pomocy składa się na urzędowym formularzu według ustalonego wzoru (art. 252 § 2 P.p.s.a.).