Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Janowska po rozpoznaniu w dniu 19 października 2012r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Międzyzakładowej Organizacji Związkowej [...] w [...] na uchwałę Rady Miasta Kędzierzyna - Koźla z dnia 17 maja 2012r., Nr XXII/288/12 w przedmiocie likwidacji publicznej szkoły podstawowej postanawia 1. zawiesić postępowanie, 2. odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały.
Rada Miasta Kędzierzyna - Koźla, działając na zasadzie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "h" ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), art. 59 ust. 1, 2 i 3 w związku z art. 5c pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.) oraz art. 12 ust. 1 pkt 2, ust. 3 i 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 157, poz. 1240 i 1241 ze zm.), podjęła na sesji w dniu 17 maja 2012r., uchwałę Nr XXII/288/12 w sprawie likwidacji Publicznej Szkoły Podstawowej nr 14 w Kędzierzynie - Koźlu. W uchwale Rada Miasta postanowiła o likwidacji z dniem 31 sierpnia 2012r. Publicznej Szkoły Podstawowej nr 14 w Kędzierzynie - Koźlu.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 26 czerwca 2012r., nr NK.III.4131.1.58.2012.IM Wojewoda Opolski stwierdził nieważność przywołanej uchwały, z powodu istotnego naruszenia prawa. Przedmiotowej uchwale zarzucił sprzeczność z art. 59 ust 1 zdanie drugie ustawy o systemie oświaty, z uwagi na brak jednej z przesłanek warunkujących prawidłowe przeprowadzenie procesu likwidacji szkoły.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu na powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze wniosła Gmina Kędzierzyn-Koźle, a sprawa ta została zarejestrowana w Repertorium sądowym pod sygnaturą akt II SA/Op 403/12.
Pismem z dnia 19 lipca 2012r., Międzyzakładowa Organizacja Związkowa [...] w [...] wniosła do tut. Sądu skargę na uchwałę Rady Miasta Kędzierzyna - Koźla nr XXII/288/12 w sprawie likwidacji Publicznej Szkoły Podstawowej nr 14 w Kędzierzynie - Koźlu, żądając stwierdzenia nieważności tej uchwały w całości, zasądzenie na rzecz skarżącej kosztów postępowania według norm przepisanych oraz wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały. Jednocześnie zarzuciła przedmiotowej uchwale naruszenie art. 19 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 ustawy o związkach zawodowych i art. 59 ust. 1 ustawy o systemie oświaty.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz.270), dalej zwanej P.p.s.a., sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym. Zawieszenie postępowania z przyczyn taksatywnie wymienionych w art. 125 § 1 pkt 1 P.p.s.a. ma charakter fakultatywny a granice uznania sądu w tym zakresie wyznaczają względy celowości, sprawiedliwości oraz ekonomiki procesowej. Zauważyć przy tym należy, że rozstrzygnięcie sprawy sądowoadministracyjnej zależy od wyniku innego postępowania wówczas, gdy rozstrzygnięcie które zapadnie w tym drugim postępowaniu, będzie miało wpływ na rozstrzygnięcie sprawy będącej przedmiotem pierwszego postępowania (J. P. Tarno "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Warszawa 2004, s. 189-190).
Przedmiotem kontroli legalności w niniejszej sprawie jest uchwała Rady Miasta Kędzierzyna - Koźla w sprawie likwidacji szkoły. Uchwała ta, jak każdy akt podjęty przez organ stanowiący gminy, podlega ocenie nadzorczej, dokonywanej przez właściwego terytorialnie wojewodę, w trybie przepisów Rozdziału 10 pn.: "Nadzór nad działalnością gminną" ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.). Jedną z form środków nadzorczych jest rozstrzygnięcie nadzorcze, o jakim mowa w art. 91 ust. 1-3 ustawy o samorządzie gminnym, wydawane przez organ nadzoru w przypadku istotnego naruszenia prawa, spowodowanego ocenianą uchwałą. Skutkiem wydania rozstrzygnięcia jest stwierdzenie nieważności uchwały w całości lub w części, a stwierdzenie nieważności wstrzymuje wykonanie z mocy prawa uchwały w zakresie objętym stwierdzeniem nieważności, z dniem doręczenia rozstrzygnięcia nadzorczego (art. 92 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). Rozstrzygnięcie powyższe, stosownie do art. 98 ust. 1 i 3 ustawy o samorządzie gminnym, może z kolei zostać zaskarżone do wojewódzkiego sądu administracyjnego przez gminę, jeżeli uzna ona, że jej uprawnienie lub kompetencje zostały naruszone. Uregulowania zawarte w tym przepisie wyłączają zatem dopuszczalność wniesienia do sądu skargi na akt nadzorczy przez inne podmioty, niż wskazane w art. 98 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym. W konsekwencji, stronami postępowania nadzorczego, a następnie postępowania sądowoadministracyjnego wszczętego na skutek złożenia skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze, są tylko i wyłącznie organ nadzorczy (wojewoda) oraz gmina lub związek międzygminny, których uchwała stała się przedmiotem nadzoru. Ustawodawca stworzył jednak podstawę prawną dla innych podmiotów, niż organ nadzoru, do kwestionowania podjętej przez organ gminy uchwały. Zauważyć bowiem należy, że dla osób, których interes prawny został naruszony uchwałą objętą rozstrzygnięciem nadzorczym, istnieje instytucja dochodzenia ochrony tego interesu prawnego przewidziana w art. 101 ustawy o samorządzie gminnym, umożliwiająca bezpośrednie zaskarżenie takiego aktu do sądu.