Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Anna Misiak po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego I. W. o wynagrodzenie z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi M. M. i M. M. na pismo Prezydenta Miasta Kędzierzyna-Koźla z dnia 12 sierpnia 2013 r., nr [...], w przedmiocie odmowy zawarcia umowy najmu lokalu wchodzącego w skład mieszkaniowego zasobu gminy postanawia : przyznać radcy prawnemu I. W. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącym w kwocie 442,80 zł (słownie: czterysta czterdzieści dwa złote osiemdziesiąt groszy) zawierającej podatek od towarów i usług, w kwocie 82,80 zł (słownie: osiemdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy)
Skarżącym na ich wniosek o prawo pomocy złożony w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Opolu, został przyznany postanowieniem referendarza sądowego z dnia 20 grudnia 2013 r., radca prawny z urzędu. Okręgowa Izba Radców Prawnych w Opolu pismem z dnia 15 stycznia 2014 r. wyznaczyła tym radcą - I. W., wykonującą zawód w Kancelarii Adwokackiej w [...].
Pełnomocnik w dniu 11 lutego 2014 r. złożyła do tut. Sądu pismo procesowe w sprawie, wniosła w nim o zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej skarżącym z urzędu, które nie zostały opłacone w całości, ani w części.
Brała także udział w rozprawie w dniu 13 lutego 2014 r., ponowiła wówczas wniosek o zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, oraz uczestniczyła w rozprawie w dniu 6 marca 2014 r.
Pełnomocnik w dniu 22 maja 2014 r. złożyła do Sądu kolejny wniosek o wynagrodzenie za pełnioną z urzędu funkcję według norm przepisanych. Załączyła do niego opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, wraz z dowodem jej doręczenia skarżącym.
Wyznaczony z urzędu radca prawny ma prawo do wynagrodzenia za podjęte czynności w zakresie nieopłaconej pomocy prawnej oraz do zwrotu niezbędnych wydatków na podstawie art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a.
Koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, ponoszone przez Skarb Państwa, obejmują zgodnie z § 15 pkt 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490) - zwanego dalej "rozporządzeniem", opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 - 4 rozporządzenia i niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego.
Zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia - stawka minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji wynosi 240 zł.
Zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b rozporządzenia - stawki minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnymi za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynoszą 50 % stawki minimalnej określonej w § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia, wynoszącej 240 zł, nie mniej niż 120 zł. Przy przyznawaniu przez Sąd zgodnie z § 2 pkt 1 rozporządzenia opłaty za czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa procesowego, bierze się pod uwagę niezbędny nakład jego pracy, a także charakter sprawy i wkład jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy.
Zgodnie z § 2 ust. 3 rozporządzenia w brzmieniu nadanym przez § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 października 2005 r. zmieniającym to rozporządzenie z dniem 15 listopada 2005 r., sąd podwyższa opłatę za udzielenie pomocy prawnej z urzędu o stawkę podatku od towarów i usług, przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o tym podatku, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach. Obecnie wynosi ona 23 %.
Referendarz sądowy przyznając pełnomocnikowi, koszty udzielonej przez niego pomocy prawnej z urzędu, kierował się wyżej wskazanymi przepisami prawa i uznał, iż za udzieloną pomoc prawną z urzędu w sprawie ze skargi należy mu przyznać wynagrodzenie według norm przepisanych. Za prowadzenie sprawy w postępowaniu przed sądem I instancji, jest to 240 zł netto oraz za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej jest to 120 zł netto. Wynagrodzenie to przyznał w stawce minimalnej, albowiem uzasadniał to rodzaj i stopień zawiłości sprawy oraz niezbędny nakład pracy pełnomocnika. Zasądzając wynagrodzenie uwzględniono § 2 ust. 3 rozporządzenia i podwyższono wynagrodzenie wynoszące łącznie 360 zł netto o stawkę podatku od towarów i usług, czyli o kwotę 82,80 zł. Kwota wynagrodzenia wynosi więc brutto 442,80 zł.
W związku z powyższym na postawie art. 258 § 2 pkt 8 P.p.s.a., orzeczono, jak w sentencji.