Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz po rozpoznaniu w dniu 18 września 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie stypendium postanawia odrzucić skargę.
W skardze datowanej 8 czerwca 2006 r. a złożonej w dniu 9 czerwca 2006 r. G. G. domagał się stwierdzenia bezczynności Prezydenta Miasta [...] w zakresie "załatwienia wniosku z 14 września 2005 r. o przyznanie stypendium szkolnego na syna K. G." Pismo skarżącego odwoływało się także do postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z [...] nr [...], którym organ odwoławczy uznał za uzasadnione zażalenie strony skarżącej na bezczynność organu I instancji i wyznaczył 14 dniowy termin załatwienia sprawy. Postanowienie to doręczono G. G. 15 marca 2006 r. (k 5 - 6 akt administracyjnych).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
skarga podlega odrzuceniu.
Jednym z podstawowych wymogów formalnych, który musi zostać zachowany przy zaskarżeniu aktu administracyjnego do Sądu jest złożenie skargi w ustawowym terminie. Sąd ocenia także dopuszczalność skargi. Termin wnoszenia skarg sądowoadministracyjnych reguluje art. 53 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), a tryb ich wnoszenia określono w art. 54 § 1 tej ustawy.
W myśl art. 53 § 1 ustawy skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Z kolei zgodnie z art. 54 § 1 ustawy skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi.
W każdej sprawie Sąd z urzędu bada zachowanie przez stronę ustawowego terminu do wniesienia skargi. W sprawie rozpatrywanej zaskarżone postanowienie z [...] doręczono skarżącemu 15 marca 2006 r. Zawierało ono pouczenie, iż akt ten nie podlega zaskarżeniu. W świetle tych przepisów i przytoczonego stanu faktycznego skarga została wniesiona z uchybieniem ustawowemu terminowi do jej złożenia, który upłynął 14 kwietnia 2006 r.
Z mocy art. 58 § 1 pkt 2 ustawy Sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia. Niezależnie od tego skargę G. G. uznać należało za niedopuszczalną w rozumieniu art. 3 § 2 i 3 ustawy w związku z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy. Ten pierwszy przepis określając zakres kognicji sądu administracyjnego stanowi, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1 - 3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 - 4.
Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach (§ 3).
Zaskarżony akt wydano na podstawie art. 37 § 2 k.p.a. Nie jest to orzeczenie kończące postępowanie ani rozstrzygające sprawę co do istoty. Przepis art. 37 § 2 k.p.a. nie przewiduje zaskarżalności postanowienia wydanego na jego podstawie (por. art. 141 § 1 k.p.a. i art. 3 § 2 pkt 2 ustawy).
W związku z powyższym także i z tych przyczyn skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić.