Skarga A. P. na Prezydenta Miasta Opola w przedmiocie odmowy przydziału lokalu mieszkalnego na skutek wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy
Sentencja

Referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu Anna Misiak po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi A. P. na Prezydenta Miasta Opola w przedmiocie odmowy przydziału lokalu mieszkalnego na skutek wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy postanawia: ustanowić dla skarżącego adwokata z urzędu.

Uzasadnienie

A. P. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Opolu, na pismo Naczelnika Wydziału Lokalowego Urzędu Miasta Opola z dnia 11 lipca 2011 r. o odmowie przydziału lokalu mieszkalnego.

Postanowieniem z dnia 31 października 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu odrzucił skargę A. P., z uwagi na niewyczerpanie środka zaskarżenia przysługującego w sprawie.

Skarżący złożył do tut. Sądu pismo z dnia 17 listopada 2011 r., zawierające wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu, pismo to wpłynęło faktycznie do tut. Sądu w dniu 24 listopada 2011 r.

W związku z tym referendarz sądowy przesłał skarżącemu formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy do wypełnienia i odesłania w terminie 7 dni. Wezwanie to odebrał skarżący w dniu 29 listopada 2011 r. i odesłał wypełniony formularz w dniu 2 grudnia 2011 r. (data nadania w placówce pocztowej), data faktycznego wpływu do tut. Sądu w dniu 6 grudnia 2011 r. W formularzu tym wskazał, że wnosi o ustanowienie adwokata z urzędu. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że nie ma żadnych dochodów, ani żadnego majątku, obecnie przebywa w zakładzie karnym. Ma zadłużenia z tytułu alimentów na małoletniego syna Ł. P., są to duże kwoty, względem funduszu alimentacyjnego 7986,53 zł, z tytułu zaliczki alimentacyjnej 11655 zł, opłata egzekucyjna 5355,32 zł, alimenty zaległe 47300 zł oraz alimenty bieżące za listopad 2011 r., wynoszące 600 zł wraz z opłatą 59,20 zł. Jako osobę, z którą wspólnie prowadzi gospodarstwo domowe wskazał swojego małoletniego syna, względem którego ciąży na nim obowiązek alimentacyjny. Skarżący wskazał, że ma z tego tytułu ogromne zadłużenia, prowadzące zresztą do wniosku, że alimentów dla dziecka w ogóle nie płaci.

Skarżący wniósł, stosownie do art. 245 § 3 P.p.s.a., o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym. Przesłanki jakie powinna spełnić osoba fizyczna ubiegająca się o prawo pomocy w tym zakresie, zostały określone w art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., stanowiącym, że przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Uszczerbek utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, należy przy tym rozumieć, jako zachwianie sytuacji materialnej i bytowej strony skarżącej w taki sposób, iż nie jest ona w stanie zapewnić sobie minimum warunków socjalnych (patrz. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 stycznia 2005 r., sygn. akt FZ 424/04, niepublikowane ).

Referendarz przy ocenie wniosku o przyznanie prawa pomocy winien kierować się nie tylko literalną treścią przepisów prawa w tym zakresie, ale też zasadami logiki, posiadaną wiedzą oraz doświadczeniem życiowym. Kierując się więc tym wskazaniami, referendarz sądowy wziął pod uwagę, że skarżący przebywa w zakładzie karnym, gdzie jak oświadczył nie uzyskuje żadnych dochodów, co jest rzeczą częstą dla osób pozbawionych wolności, a nie ma też żadnego majątku.

Mając na uwadze, że skarżący, nie ma żadnych środków na pokrycie kosztów postępowania poprzez opłacenie pełnomocnika referendarz sądowy uznał, iż sytuacja materialna skarżącego uprawnia go do przyznania mu prawa pomocy w zakresie przez niego żądanym i postanowił ustanowić dla niego adwokata z urzędu.

Wobec powyższego, na podstawie art. 258 § 1, pkt 7 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.

Strona 1/1