Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Krzysztof Bogusz po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi H. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia: oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji. 1
Pismem procesowym z dnia 23 października 2009 r. H. W. wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...], nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta Kędzierzyn - Koźle z dnia [...], nr [...] ustalającą opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonej w K., obręb [...]., oznaczonej jako działki geodezyjne nr A, B i C powstałe wskutek podziału działki D.
Skarżący zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego ( art. 98 a ust. 1 i 1 a ustawy o gospodarce nieruchomościami ) oraz przepisów postępowania ( art. 6, art. 7, art. 8 i art. 9 K.p.a. ) wnosi o uchylenie zaskarżonych decyzji obu instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania.
Jednocześnie w skardze H. W. wniósł o wstrzymanie wykonania w całości zaskarżonych decyzji organu odwoławczego i Prezydenta Miasta Kędzierzyn - Koźle.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie nie znajdując podstaw do zastosowania art. 54 § 3 P.p.s.a.
Organ nie zajął stanowiska procesowego co do wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 61 § 1 P.p.s.a. wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Jednakże zgodnie z § 3 tego artykułu po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (...). Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego prawa złożenia wniosku do Sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Zapisy powyższe oznaczają po pierwsze, że instytucja wstrzymania wykonania decyzji administracyjnej ma charakter szczególny, a po wtóre, że skarżący winien wykazać przesłanki wstrzymania wykonania aktu w związku z konkretną sytuacją strony.
Przy tym przesłanki te nie podlegają wykładni rozszerzającej. Zwłaszcza, że w odróżnieniu od art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym ( Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.), który zawierał przykładowe wyliczenia podstaw wstrzymania wykonania aktu lub czynności, art. 61 § 3 P.p.s.a., zawiera wyliczenia szczegółowe, kompletne.
Dalej podkreślenia wymaga też i to, że zaskarżony akt - co do zasady - nadaje się do wykonania. Nie ma więc podstaw do odmowy uwzględnienia wniosku tylko z tej przyczyny, że dotyczy on decyzji, która nie podlega wykonaniu ze swej istoty.
Ponadto należy zauważyć, że celem instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu jest jedynie tymczasowe ukształtowanie stosunków do czasu rozpoznania skargi przez sąd administracyjny. Zgodnie bowiem z art. 61 § 3 P.p.s.a. wstrzymanie wykonania aktu lub czynności upada w razie wydania przez sąd orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji.
Dlatego Sąd rozpoznając wniosek w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji nie dokonuje oceny legalności zaskarżonego aktu i to nawet rozumianej w kategoriach prawdopodobieństwa. W tym incydentalnym postępowaniu sądowym nie ma bowiem uregulowania odpowiadającego np. procedurze z art. 152 § 1 K.p.a.
W związku z brzmieniem wyżej wymienionych przepisów i ich wykładnią, trzeba zważyć, że strona skarżąca nie wykazała w niniejszej sprawie okoliczności uzasadniających zastosowanie art. 61 § 3 P.p.s.a. Samo złożenie wniosku nie jest wystarczające do jego uwzględnienia.
Zważyć bowiem należy, że argumenty skarżącego powołane w uzasadnieniu zarzutów skargi, a odnoszące się do naruszenia przepisów postępowania i przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami nie mogą uzasadniać wstrzymania wykonania decyzji, gdyż odniesienie się do nich przez Sąd w postępowaniu incydentalnym prowadzonym w trybie art. 61 § 3 P.p.s.a. byłoby merytorycznym rozpoznaniem sprawy, i jako takie niedopuszczalnym.
Z tych względów i na podstawie wyżej powołanych przepisów należało orzec jak wyżej.