Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz po rozpoznaniu w dniu 1 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A Oddziału w [...] na uchwałę Rady Miasta Kędzierzyn-Koźle z dnia 17 maja 2012 r., Nr XXII/288/12 w przedmiocie likwidacji szkoły postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 30 lipca 2012 r. A Oddział w [...] wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na uchwałę Nr XXII/288/12 Rady Miasta Kędzierzyn-Koźle z dnia 17 maja 2012 r. w przedmiocie likwidacji Publicznej Szkoły Podstawowej Nr 14 w Kędzierzynie-Koźlu.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II tut. Sądu z dnia 12 września 2012 r. strona skarżąca została wezwana do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 300 zł w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.
Powyższe wezwanie zostało przesłane stronie skarżącej na adres podany w skardze i pod tym adresem doręczone w dniu 19 września 2012 r., co wynika ze zwrotnego pocztowego potwierdzenia odbioru przesyłki.
W piśmie z dnia 21 września 2012 r. strona skarżąca zawarła oświadczenie o cofnięciu skargi w całości.
Strona skarżąca nie uiściła wpisu od skargi, o czym świadczy treść zapisku urzędowego z dnia 1 października 2012 r. (k. 26 a. sąd.).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Zgodnie z art. 230 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej P.p.s.a., od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji, a do takich pism należy skarga, pobiera się wpis. Wpis stały w kwocie 300 zł, na podstawie art. 220 § 1 i 3 P.p.s.a. w związku z § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 z późn. zm.), pobiera się w sprawach skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej. Do uiszczenia wpisu w tejże wysokości wezwana została strona skarżąca. Zakreślony przez Sąd siedmiodniowy termin do wykonania obowiązku wskazanego w wezwaniu rozpoczął bieg w dniu 20 września 2012 r. i upłynął z dniem 26 września 2012 r.
Zatem stosownie do art. 220 §1 P.p.s.a., strona skarżąca obowiązana była uiścić wpis w terminie do dnia 26 września 2012 r., pod rygorem odrzucenia skargi na podstawie art. 220 § 3 P.p.s.a.
Ponieważ pomimo prawidłowego wezwania i pouczenia o skutkach nieuiszczenia wpisu, strona skarżąca do dnia upływu zakreślonego terminu, a nawet do czasu wydania niniejszego postanowienia, nie uiściła wymaganego wpisu od skargi, należało przyjąć, iż w niniejszej sprawie zachodzi przesłanka do odrzucenia skargi na podstawie art. 220 § 3 P.p.s.a.
Odnośnie oświadczenia strony skarżącej o cofnięciu skargi należy wyjaśnić, że postępowanie administracyjne może być zainicjowane i może się toczyć wyłącznie na podstawie skutecznie wniesionej skargi. Jak słusznie wskazał Naczelny Sąd Administracyjny (por. postanowienie z dnia 3 stycznia 2008 r., sygn. akt I OSK 1829/07, opubl. System Informacji Prawnej Lex nr 335007), Sąd z urzędu bada w pierwszej kolejności dopuszczalność skargi, ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymieniona w art. 58 § 1 P.p.s.a. Obok tych przesłanek, do warunków skutecznego złożenia skargi do sądu administracyjnego zalicza się - stosownie do treści art. 230 § 1 i 2 P.p.s.a. - uiszczenie wpisu od skargi. Merytoryczne rozpatrzenie wniosku o cofnięcie skargi jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy skarga nie zawiera braków uniemożliwiających nadanie jej dalszego biegu. Jeżeli skarga zawiera takie braki, sąd skargę odrzuca. Zatem badanie dopuszczalności złożonego oświadczenia o cofnięciu skargi, jak i umorzenie postępowania sądowego na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. może mieć miejsce tylko wówczas, gdy skarga wniesiona została skutecznie, tj. gdy wszczęła postępowanie sądowoadministracyjne. W konsekwencji powyższego przyjąć należy, że cofnięcie skargi jako czynność dyspozycyjna strony może mieć miejsce tylko wówczas, gdy skarga jest dopuszczalna i nie zawiera braków uniemożliwiających nadanie jej dalszego biegu.
Skoro strona skarżąca nie uiściła wymaganego wpisu od skargi, to skargi nie można było uznać za wniesioną skutecznie, co uniemożliwiło nadanie jej dalszego biegu. Tym samym brak było podstaw do badania przez Sąd dopuszczalności złożonego oświadczenia o cofnięciu skargi, jak i umorzenia postępowania sądowego na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., orzeczono, jak w sentencji postanowienia.