Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz po rozpoznaniu w dniu 18 września 2006 r. na posiedzeniu niejawnym ze skargi W. W. w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości postanawia odrzucić skargę
W. W. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dniu 24 lipca 2006r., z której treści wynikało, że pozostaje w sporze z właścicielem sąsiedniej nieruchomości na co wskazywać mógł nie tylko zapis o "braku na działce kamieni granicznych", ale także treść załączonych do skargi dokumentów.
Ponieważ skarga nie czyniła zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, o jakich stanowi art. 57 § 1 w związku z art. 46 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U Nr 153 poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej "ustawą" sąd wezwał stronę skarżącą do usunięcia w terminie 7 dni braków formalnych skargi przez:
- oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy
- wskazanie numeru i daty wydania zaskarżonego aktu
- określenie naruszenia prawa, bądź interesu prawnego w tymże wskazanym akcie
- nadesłanie odpisu skargi.
W zakreślonym terminie tygodniowym strona nadesłała dalsze dokumenty będące korespondencją między nią a Urzędem Miejskim w G. oraz inne dokumenty wskazujące na istnienie sporu pomiędzy skarżącą a właścicielem sąsiedniej nieruchomości na tle korzystania z sąsiadujących ze sobą działek, w tym kwestionowanie przebiegu granicy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 3 ustawy sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie (§ 1). Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na decyzje, postanowienia, akty lub czynności z zakresu administracji publicznej oraz bezczynność organów przy czym wymienione one są szczegółowo w § 2 tego artykułu. Obowiązkiem skarżącego jest zawarcie w skardze nie tylko elementów wymaganych przepisem art. 46 ustawy ale także np. wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności i oznaczenie organu którego działania lub bezczynności skarga dotyczy. Tym wymogom formalnym przewidzianym w przepisie art. 57 § 1 pkt. 1 i 2 (niezależnie od innych braków) skarga wniesiona przez W. W. nie czyniła zadość.
Dlatego stronę skarżącą wezwano o uzupełnienie braków ze stosownym pouczeniem, że uchybienie zakreślonemu terminowi spowoduje odrzucenie skargi (art. 58 § 1 pkt. 3 ustawy). Bezskuteczny upływ tego ustawowego terminu rodzić mógł jedną tylko konsekwencję, mianowicie wydanie przez sąd postanowienia o odrzuceniu skargi, które stosownie do art. 58 § 3 ustawy mogło zostać wydane na posiedzeniu niejawnym.
Na marginesie już tylko sąd wskazuje, że z dokumentów złożonych przez stronę wynikać może potrzeba wdrożenia przez skarżącą sprawy o rozgraniczenie. Tryb rozgraniczania nieruchomości reguluje Kodeks cywilny, i ustawa z 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U Nr 30 poz. 163 ze zm.). Ten drugi akt prawny przewiduje dwa stadia postępowania, a to administracyjne i sądowe. W postępowaniu administracyjnym wszczynanym na wniosek lub z urzędu koniecznych czynności dokonuje geodeta i może być ono zakończone także ugodą zainteresowanych właścicieli zawartą w protokole granicznym. Szczegółowe omawianie trybu tego postępowania wykracza jednak poza ramy rozpatrywanej sprawy sądowoadministracyjnej zainicjowanej skargą W. W. z 24 lipca 2006 r.
Dlatego należało orzec jak w postanowieniu zwracając tylko jeszcze końcową uwagę, że nie istniała przeszkoda do odrzucenia skargi w oparciu o przepis art. 58 § 4 ustawy, gdyż ze zgromadzonych w sprawie dokumentów i oświadczeń procesowych strony nie wynika by w sprawie sąd powszechny uznał się niewłaściwym.