Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Teresa Cisyk po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S. na Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Opolu w przedmiocie ustalenia właściwego ustawodawstwa w zakresie ubezpieczeń społecznych na skutek wniosku pełnomocnika organu o uzupełnienie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 16 listopada 2015 r., sygn. akt II SA/Op 473/15 postanawia: odmówić uzupełnienia postanowienia.
Postanowieniem z dnia 16 listopada 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, odrzucił skargę A. S. na Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Opolu w przedmiocie ustalenia właściwego ustawodawstwa w zakresie ubezpieczeń społecznych.
Odpis powyższego orzeczenia został doręczony stronom postępowania, w tym organowi do rąk pełnomocnika, w dniu 19 listopada 2015 r.
W dniu 27 listopada 2015 r. wpłynął do Sądu wniosek pełnomocnika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Opolu, o uzupełnienie postanowienia z dnia 16 listopada 2015 r., w zakresie rozstrzygnięcia o zwrocie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) dalej "P.p.s.a.", strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu, a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. Jak stanowi natomiast § 2 przywoływanego art. 157 P.p.s.a., wniosek o uzupełnienie wyroku co do zwrotu kosztów sąd może rozpoznać na posiedzeniu niejawnym. Jednocześnie w myśl art. 166 P.p.s.a., uregulowanie powyższe ma zastosowanie w przypadku postanowień.
Z kolei zgodnie z art. 199 P.p.s.a., strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Przy czym w art. 200 P.p.s.a. wskazano, że zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw przysługuje skarżącemu od organu, w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji. Zwrot kosztów przysługuje skarżącemu od organu także w razie umorzenia postępowania z przyczyny określonej w art. 54 § 3 (art. 201 § 1 P.p.s.a.).
Z przywołanych unormowań wynika, że postępowanie sądowoadministracyjne charakteryzuje się ograniczoną odpowiedzialnością za wynik tegoż postępowania. Zwrot kosztów postępowania może zatem nastąpić jedynie na rzecz skarżącego i tylko w sytuacji, gdy skarga została uwzględniona lub postępowanie umorzone z przyczyny o jakiej mowa w art. 54 § 3 P.p.s.a. Oznacza to, że nie jest możliwe zasądzanie kosztów postępowania od skarżącego na rzecz organu, którego działanie lub bezczynność były przedmiotem skargi. Zasadą jest, że każda ze stron ponosi koszty związane ze swym działaniem lub udziałem w sprawie, dopiero na etapie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym pojawia się zasada odpowiedzialności finansowej za wynik postępowania. Wówczas to obowiązek zwrotu kosztów postępowania nakładany jest na stronę, która przegrała i to bez względu czy będzie to strona skarżąca, czy organ.
Wobec powyższego Sąd działając na zasadzie art. 157 § 1 w związku z art. 166 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.