Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Violetta Radecka po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku L. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi L. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 9 sierpnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie przyznania pomocy w formie bezpłatnego posiłku postanawia: 1. umorzyć postępowanie z wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, 2. ustanowić L. P. adwokata.
Pismem z dnia 12 października 2017 r., L. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 9 sierpnia 2017 r., nr [...], w przedmiocie przyznania pomocy w formie bezpłatnego posiłku. W skardze, zawarł wniosek o przyznanie prawa pomocy, wobec czego Sąd przesłał skarżącemu urzędowy formularz wniosku i wezwał do wypełnienia formularza oraz odesłania go do tut. Sądu w terminie 7 dni od dnia doręczenia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
Powyższe wezwanie zostało doręczone skarżącemu w dniu 20 listopada 2017 r., co obrazuje pocztowe zwrotne potwierdzenie odbioru przesyłki (por. k-20 akt sądowych).
Skarżący za pośrednictwem poczty, złożył w dniu 20 listopada 2017 r. (data stempla na kopercie) na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy, żądają zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata z urzędu. Uzasadniając swoje żądanie wnioskodawca wskazał na złą sytuację finansową. Podniósł, że jest osobą bezdomną i bezrobotną, mieszkającą w altance działkowej, a źródłami jego dochodu miesięcznego są zasiłki z pomocy społecznej, tj. zasiłek okresowy w wysokości 371 zł i zasiłek celowy (uzyskany w miesiącu październiku 2017 r.) - w wysokości 350 zł. Skarżący wykazał niezbędne wydatki na utrzymanie w postaci opłaty za dzierżawę działki, na której mieszka (ok. 200 zł złotych rocznie), abonamentu telefonicznego - 40 zł miesięcznie oraz kosztów remontu altany w wysokości 1.000 zł rocznie. Do akt sprawy dołączył kopię orzeczenia z dnia 10 października 2017 r. o lekkim stopniu niepełnosprawności, kopię zaświadczenia o statucie osoby bezrobotnej i nie posiadaniu prawa do zasiłku od dnia 2 października 2017 r., kopię decyzji z października 2017 r. o przyznaniu zasiłku okresowego i zasiłku celowego.
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - zwanej dalej w skrócie: "P.p.s.a." zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 239 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a., strona skarżąca działanie lub bezczynność organu, a także przewlekłe prowadzenie przez niego postępowania w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej, nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych. Skoro L. P., z mocy samej ustawy P.p.s.a., jako osoba skarżąca decyzję w zakresie pomocy społecznej, została zwolniona z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych, to postępowanie z jego wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych jest bezprzedmiotowe i należało je umorzyć, co orzeczono w punkcie pierwszym sentencji. Podstawę rozstrzygnięcia stanowią przepisy art. 249a P.p.s.a. w związku z art. 258 § 2 pkt 7 P.p.s.a., w myśl których, referendarz wydaje na posiedzeniu niejawnym postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli stało się ono zbędne.
Wnioskodawca jak wyżej wykazano, został z mocy samej ustawy P.p.s.a. zwolniony od kosztów sądowych, zatem jego wniosek o udzielenie prawa pomocy należało rozpatrzyć jako wniosek w zakresie częściowym, obejmujący wyłącznie ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Stosownie więc do art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., powinien wykazać, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, który to pogląd referendarz podziela, iż przez uszczerbek utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, o którym mowa w przywołanym przepisie, należy rozumieć zachwianie sytuacji materialnej i bytowej strony skarżącej w taki sposób, iż nie jest ona w stanie zapewnić sobie minimum warunków socjalnych (por. postanowienie NSA z dnia 12 stycznia 2005 r., sygn. akt FZ 424/04, niepublikowane).
Uwzględniając powyższe wywody referendarz zważył, że źródłem dochodu wnioskodawcy jest świadczenie socjalne, które kształtuje się na poziomie 317 zł miesięcznie, a dodatkowo w październiku 2017 r. skarżący otrzymał zasiłek celowy na zakup opału w wysokości 350 zł. Informacje dotyczące sytuacji życiowej skarżącego zostały poparte także stosowną dokumentacją przedłożoną do akt sprawy przez samego skarżącego, jak również znajdującą się w aktach administracyjnych sprawy. W związku z tymi ustaleniami, mając na uwadze wysokość uzyskiwanego dochodu, ogólną sytuację bytową skarżącego, a także brak zgromadzonych oszczędności i składników majątkowych, referendarz ocenił, że może on mieć trudności z wygospodarowaniem środków na opłacenie pełnomocnika z urzędu, bez uszczerbku swojego koniecznego utrzymania. Spełnia zatem przesłankę do przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym.
Orzekający postanowił w związku z tym przyznać wnioskodawcy prawo pomocy w zakresie częściowym i ustanowić dla niego adwokata z urzędu, co orzekł jak w punkcie drugim sentencji, działając na zasadzie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. w związku z art. 258 § 2 pkt 7 P.p.s.a.