Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. A. na działalność Prezydenta Miasta Opola w przedmiocie opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego postanawia odrzucić skargę.
Pismem z dnia 24 maja 2010 r. o numerze [...] Prezydent Miasta Opola zawiadomił D. A., że z uwagi na nabycie prawa użytkowania gruntu Skarbu Państwa (działki nr [...] i [...], położone w G.) zobowiązany jest do ponoszenia z tego tytułu opłat rocznych wynoszących 24,85 zł za rok 2010 (płatne w terminie 14 dni od otrzymania niniejszego pisma) oraz opłat wynoszących tę samą kwotę za rok 2011 i następne, które należy uiścić, bez odrębnych wezwań, w terminie do dnia 31 marca każdego roku. W powyższym zawiadomieniu poinformowano D. A. m.in. o możliwości złożenia wniosku w sprawie udzielenia bonifikaty od opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej.
Pismem z dnia 26 maja 2010 r. D. A., powołując się na art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, wystąpił o udzielenie 50% bonifikaty od opłat rocznych, do ponoszenia których jest zobowiązany. Wskazał, że podstawę żądania stanowi zeznanie podatkowe PIT-37 za 2009 r., określające roczny dochód na kwotę 8.548 zł, zaś dowód powyższego uprawnienia stanowić może kwota dochodu z kopii PIT A40 za 2009 r., pomniejszonego o przysługujące odliczenia od dochodu.
W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia i złożenia deklaracji - wypełnienia (osobiście lub korespondencyjnie) przesłanego wniosku, D. A. złożył w dniu 7 czerwca 2010 r. do Przewodniczącego Rady Miasta Opola skargę na Prezydenta Miasta, zarzucając mu m.in. niewłaściwy sposób działania i brak podstaw prawnych do wystąpienia z przedmiotowym wezwaniem. Zaakcentował przy tym, że jako osoba niepełnosprawna w stopniu znacznym nie podlega obowiązkowi osobistego stawiennictwa lub korespondencyjnego udzielania informacji na wezwanie organu.
Uchwałą z dnia 8 lipca 2010 r., Nr [...], Rada Miasta Opola uznała skargę na działalność Prezydenta Miasta Opola za nieuzasadnioną.
W piśmie z dnia 23 września 2010 r. D. A. złożył dwie skargi, pierwszą - na uchwałę Rady Miasta Opola z dnia 8 lipca 2010 r., Nr [...], oraz drugą - na niewłaściwe działalnie Prezydenta Miasta Opola w sprawie wezwania z dnia 24 maja 2010 r., nr [...], która to skarga stanowi przedmiot niniejszego postępowania. W uzasadnieniu skargi zrelacjonował stan faktyczny sprawy związanej z ubieganiem się o udzielenie bonifikaty od opłat rocznych oraz podkreślił, że jego wniosek z dnia 26 maja 2010 r. spełniał wszystkie wymogi formalne, a mimo to nie został rozpoznany. Ponadto nadmienił, że w dniu 10 września 2010 r. odebrał wezwanie do zapłaty opłaty wraz z odsetkami, co w okolicznościach sprawy stanowi nieuzasadnione żądanie finansowe.
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta Opola wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie oddalenie, akcentując, że pismo z dnia 24 maja 2010 r. nazwane przez skarżącego wezwaniem w istocie było zawiadomieniem o obowiązku wnoszenia opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa. Informacja zawarta w przedmiotowym piśmie wynika z przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, stąd nie może stanowić przedmiotu zaskarżenia. Również z uwagi na cywilnoprawny charakter zobowiązania skarga nie powinna być rozpoznawana przez sąd administracyjny. Dalej organ wyjaśnił, że - pomimo braku takiego obowiązku - poinformował skarżącego w przedmiotowym piśmie o możliwości udzielenia bonifikaty osobom, które spełniają kryteria określone w art. 74 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Złożony w tym zakresie wniosek skarżącego był niekompletny, gdyż brakowało w nim oświadczenia o liczbie członków rodziny tworzących gospodarstwo domowe, nie wskazano też roku, którego wniosek dotyczy. Dlatego D. A. został poproszony o jego uzupełnienie, choć niekoniecznie musiało to nastąpić na przesłanym druku. Następnie organ podniósł, iż wobec braku możliwości rozpatrzenia wniosku w sprawie bonifikaty skarżący jest zobowiązany do wniesienia opłaty w wysokości 24,85 zł rocznie, zatem zarzut odnośnie nieuzasadnionego wezwania do zapłaty jest chybiony.