Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik po rozpoznaniu w dniu 09 października 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. L. w przedmiocie kredytu bankowego postanawia odrzucić skargę.
W piśmie wniesionym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, nazwanym "wniosek o wszczęcie postępowania zgodnie z procedurami sądowymi w stosunku do Banku A SA" Z. L. podniosła, iż w grudniu 2004 r. zawarła na okres 24 rat umowę na kredyt gotówkowy w kwocie 3.000 zł plus odsetki i koszty manipulacyjne. Dodatkowo wskazała, iż podpisała weksel kredytowy nieprzekraczający kwoty 4.000 zł. W uzasadnieniu pisma skarżąca podała również, iż wpłaciła ostatnią ratę pobranego kredytu, a łączna kwota zapłaconych rat wyniosła 3.961,40 zł. Natomiast podczas nieobecności Z. L. w kraju bank dokonał zmiany umowy kredytowej. Jednocześnie w dniu 17.06.2006 r. pracownik Biura Windykacji doręczył skarżącej powiadomienie o wszczęciu egzekucji przez Dyrekcję A Banku. Wobec powyższego faktu skarżąca w dniu 20.06.2006 r. udała się do A Banku, gdzie w Dziale Windykacji wpłaciła kwotę 200 zł, z czego 180 zł przeznaczone zostało na zryczałtowany zwrot kosztów interwencji. Skarżąca podniosła, iż uważa się za osobę pokrzywdzoną z uwagi na naliczenie przez A Bank dodatkowych kosztów bez wyroku sądowego i powiadomienia o zmianie umowy kredytowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z treścią art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwaną dalej ustawą, sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1 - 3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 - 4.
Sąd orzeka także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach.
W pojęciu sprawy sądowoadministracyjnej mieści się kontrola działalności administracji publicznej, w zakresie wyznaczonym enumeratywnie w art. 3 ustawy, a także rozstrzyganie sporów o właściwość oraz sporów kompetencyjnych wymienionych w art. 4 ustawy. Sąd administracyjny nie jest zatem właściwy do rozpoznawania spraw, które nie zostały wymienione w powołanych przepisach.
Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy podnieść należy, iż skarżąca nie wskazała decyzji, postanowienia lub innego aktu lub czynności, które organy administracji publicznej wydały, a które zgodnie z obowiązującymi przepisami mogłyby stanowić przedmiot skargi do sądu administracyjnego. Zawarte w piśmie skarżącej żądanie wszczęcia postępowania zgodnie z procedurami sądowymi w stosunku do A Banku S.A, nie mieści się w zakresie kognicji sądu administracyjnego. Podniesione przez skarżącą zarzuty dotyczące działalności banku wskazują, iż przedmiotowa sprawa ma charakter cywilnoprawny, a zatem może być dochodzona na drodze postępowania cywilnego. W myśl zaś art. 2 k.p.c. do rozpoznawania spraw cywilnych powołane są sądy powszechne, o ile sprawy te nie należą do właściwości sądów szczególnych, oraz Sąd Najwyższy. Natomiast kognicja sądu administracyjnego nie obejmuje spraw z zakresu wskazanego przez skarżącą.
Mając zatem powyższe na uwadze, w oparciu o art. 58 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który stanowi, iż sąd odrzuca skargę jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego, skargę tę należało odrzucić jako niedopuszczalną.