Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Cisyk po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Gminy Radłów z dnia 22 sierpnia 2013 r., nr 165/XXIV/2013 w przedmiocie obowiązkowego wymiaru godzin dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych postanawia: umorzyć postępowanie.
Wojewoda Opolski, działając na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594), wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na uchwałę Rady Gminy Radłów z dnia 22 sierpnia 2013 r., nr 165/XXIV/2013, w sprawie określenia zasad udzielania i rozmiaru obniżek tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych nauczycielom, którym powierzono stanowisko kierownicze w szkołach i przedszkolach oraz ustalenia tygodniowego obowiązkowego wymiaru zajęć pedagoga i nauczycieli realizujących w ramach stosunku pracy obowiązki określone dla stanowisk o różnym tygodniowym obowiązkowym wymiarze godzin. W skardze zakwestionował zapis § 4 wskazanej uchwały zarzucając mu, że nie wypełnia on dyspozycji art. 42 ust. 7 pkt 3 w związku z art. 91d pkt 1 Karty Nauczyciela, przez co w sposób istotny narusza prawo. Z tego też powodu wniósł o stwierdzenie jego nieważności.
W odpowiedzi na skargę Gmina Radłów wskazała, że zgadza się z oceną Wojewody Opolskiego i dlatego w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) zwanej P.p.s.a., uchwałą z dnia 27 listopada 2013 r., nr 177/XXVI/2013, uchyliła § 4 zaskarżonej uchwały. Na tej podstawie wniosła też o umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego.
Pismem procesowym z dnia 11 grudnia 2013 r. Wojewoda Opolski również wystąpił o umorzenie postępowania, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. Wskazał, że wobec wydania przez Radę Gminy Radłów uchwały z dnia 27 listopada 2013 r., nr 177/XXVI/2013, wydanie wyroku stało się zbędne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie należało umorzyć.
Stosownie do art. 54 § 3 P.p.s.a. organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy. Uwzględniając skargę, organ stwierdza jednocześnie, czy działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.
Uwzględnienie skargi przez organ w trybie art. 54 § 3 P.p.s.a. skutkuje bezprzedmiotowością postępowania sądowoadministracyjnego, co stanowi przesłankę umorzenia postępowania w oparciu o art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. Zgodnie z tą regulacją prawną, Sąd wydaje bowiem postanowienie o umorzeniu postępowania sądowoadministracyjnego, gdy postępowanie stało się bezprzedmiotowe z innych przyczyn, niż wskazane w art. 161 § 1 pkt 1 (cofnięcie skargi) i pkt 2 (śmierć strony, gdy przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego, chyba że udział w sprawie zgłasza osoba, której interesu prawnego dotyczy wynik postępowania). Bezprzedmiotowość, o której mowa w art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a., będzie natomiast zachodziła m.in. wówczas, gdy w toku postępowania, przed wydaniem wyroku, przestanie istnieć przedmiot podlegający ocenie sądowej.
W świetle powyższego stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie zaistniała przesłanka z art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. Podjęcie przez Radę Gminy Radłów uchwały z dnia 27 listopada 2013 r., nr 177/XXVI/2013, spowodowało bowiem, że przestał obowiązywać przepis § 4 uchwały z dnia 22 sierpnia 2013 r., nr 165/XXIV/2013, który został zakwestionowany w skardze przez organ nadzoru, co do którego skarżący żądał dokonania oceny jego legalności. Tym samym brak jest przedmiotu oceny i wydanie wyroku, jak wskazał skarżący, stało się zbędne.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. orzeczono jak sentencji.