Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. H. na decyzję Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie z dnia 30 sierpnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 19 września 2011 r. S. H., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na decyzję Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie z dnia 30 sierpnia 2011 r., nr [...], odmawiającą skarżącej przyznania pomocy w formie zasiłku okresowego. W uzasadnieniu skargi skarżąca wskazała, iż pomija złożenie odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z uwagi na nieprawe i kilkakrotne rozpoznawanie spraw przez ten organ, oparte o dowolną interpretację przepisów ustawy o pomocy społecznej, na gruncie, których od 2008 roku odmawia się jej przyznania świadczeń.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu wniosło o odrzucenie skargi podnosząc, iż wniesiona skarga na decyzję Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie z dnia 30 sierpnia 2011 r., nr [...] jest niedopuszczalna, albowiem strona nie wyczerpała przysługujących jej środków zaskarżenia. Jednocześnie organ wskazał, iż w przedmiotowej decyzji zawarte było prawidłowe pouczenie o prawie odwołania się strony do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej P.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba, że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich.
W myśl art. 52 § 2 P.p.s.a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziane w ustawie. Oznacza to, że wniesienie skargi do sądu administracyjnego możliwe jest dopiero wówczas, gdy strona wyczerpie środki zaskarżenia służące jej na etapie postępowania administracyjnego. Jednocześnie, przedmiotem zaskarżenia do sądu administracyjnego może być jedynie akt wydany przez organ wyższego stopnia po rozpoznaniu środka odwoławczego.
Wskazany obowiązek wyczerpania trybu zaskarżenia na drodze administracyjnej wynika z zasady pierwszeństwa trybu administracyjnej kontroli postępowania organu administracyjnego w stosunku do kontroli sądowej. Natomiast tryb administracyjny właściwy do rozstrzygania spraw indywidualnych w drodze decyzji administracyjnych oparty jest na zasadzie dwuinstancyjności postępowania określonej w art. 15 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej K.p.a., która daje stronie prawo domagania się dwukrotnego rozpatrzenia i rozstrzygnięcia jej sprawy. W przypadku zrezygnowania przez stronę z prawa do wniesienia środka zaskarżenia od decyzji w administracyjnym toku instancji, stosownie do art. 52 § 1 P.p.s.a., niemożliwe jest poddanie działalności organu administracji kontroli sądowej.
W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, że zaskarżona decyzja o odmowie przyznania pomocy w formie zasiłku okresowego, jest aktem organu pierwszej instancji. Zgodnie zatem z art. 127 § 1 i 2 K.p.a. służyło stronie od niej odwołanie do organu administracji publicznej wyższego stopnia, którym - stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856 ze zm.) - jest Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu.
O prawie oraz terminie do wniesienia odwołania skarżąca została prawidłowo pouczona w zaskarżonej decyzji. Pomimo pouczenia nie wniosła jednak odwołania od zaskarżonej decyzji i w terminie otwartym do jego wniesienia złożyła do tut. Sądu skargę na decyzję organu pierwszej instancji.
Stosownie zatem do art. 52 § 1 i 2 P.p.s.a. uznać trzeba, że przed wniesieniem skargi do tut. Sądu skarżąca nie wyczerpała przewidzianego w ustawie środka zaskarżenia. Z tego też względu wniesioną skargę należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., zgodnie z którym Sąd odrzuca skargę w przypadku, gdy jej wniesienie jest niedopuszczalne z innych przyczyn niż wskazane w art. 58 § 1 pkt 1 - 5 P.p.s.a. Za niedopuszczalne uznać natomiast należy wniesienie skargi na decyzję organu pierwszej instancji, bez uprzedniego wyczerpania administracyjnego trybu zaskarżenia.
W tym stanie rzeczy, orzeczono jak w sentencji.