Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Krupiński po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. N. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia 19 września 2012 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia odrzucić skargę.
J. N. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, za pośrednictwem Wojewody Opolskiego, skargę na decyzję w/w organu z dnia 19 września 2012 r., nr [...], dotyczącą uchylenia decyzji Burmistrza Kietrza z dnia 27 lipca 2012 r., nr [...] o odmowie wymeldowania J. N. z miejsca pobytu stałego.
W wykonaniu zarządzeń z dnia 2 listopada 2012 r. Przewodniczącego Wydziału II tut. Sądu, wezwano skarżącego do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 100 zł oraz usunięcia braków formalnych skargi, przez nadesłanie odpisu skargi poświadczonego za zgodność z oryginałem. Wezwania zawierały pouczenie, że żądanych czynności należy dokonać w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.
Powyższe wezwania zostały doręczone osobiście skarżącemu w dniu 8 listopada 2012 r., co wynika z pocztowego potwierdzenia odbioru przesyłki znajdującego się w aktach sądowych sprawy (por.: k-13 akt).
Do dnia wydania niniejszego postanowienia, skarżący w żaden sposób nie odniósł się do wezwań.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Na wstępie należy wskazać, że w pierwszej kolejności Sąd bada z urzędu dopuszczalność skargi ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270) - zwanej dalej: "P.p.s.a." Przesłankami tymi są: niewłaściwość sądu (pkt 1), niezachowanie terminu (pkt 2), nieuzupełnienie braków formalnych (pkt 3), zawisłość sprawy (pkt 4), brak zdolności sądowej lub procesowej (pkt 5) oraz niedopuszczalność z innych przyczyn (pkt 6).
Zgodnie z treścią art. 57 § 1 P.p.s.a., skarga powinna czynić zadość wymaganiom ogólnym przewidzianym dla wszystkich pism procesowych oraz zawierać dodatkowe elementy wskazane w powyższym przepisie, które są charakterystyczne wyłącznie dla skargi. Jednym z wymogów na podstawie przepisu art. 47 § 1 P.p.s.a. dotyczącym pism procesowych wnoszonych do Sądu, a więc także skargi, jest obowiązek przedłożenia jej odpisów w celu doręczenia innym stronom postępowania.
Obok wyżej wskazanych przesłanek dopuszczalności skargi, do warunków wymaganych przez przepisy P.p.s.a. do skutecznego złożenia skargi do sądu administracyjnego, jako pisma procesowego, zalicza się także stosownie do treści art. 230 § 1 i 2 P.p.s.a. - uiszczenie wpisu od skargi. W myśl znajdującego zastosowanie w niniejszej sprawie, przepisu § 2 ust. 3 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.), wpis stały w sprawach skarg z zakresu ewidencji ludności i dowodów osobistych, wynosi 100 zł.
Niezachowanie wymogów formalnych, jak również nieuiszczenie wpisu od skargi, może skutkować wezwaniem przez Sąd do uzupełnienia braków oraz uiszczenia wpisu w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi. Podstawą odrzucenia skargi jest art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. określający, że sąd odrzuca skargę, której braków formalnych nieuzupełniono w terminie oraz art. 220 § 3 P.p.s.a., będący przepisem szczególnym w stosunku do ogólnej normy z art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. i stanowiącym samodzielną podstawę prawną, zgodnie z którym sąd odrzuca skargę, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis.
J. N. nadesłał do tut. Sądu skargę, która nie zawierała własnoręcznego podpisu skarżącego, lecz komputerowo napisane jego imię i nazwisko. Skarżący także nie opłacił wniesionej skargi. W związku z powyższym, Sąd wezwał J. N. do usunięcia braków formalnych skargi i uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 100 zł, a także pouczył skarżącego o konsekwencjach wynikających z braku dokonania wymienionych czynności.
Wezwania powyższe zostały skutecznie doręczone skarżącemu w dniu 8 listopada 2012 r., a zatem siedmiodniowy termin, w którym skarżący był zobligowany do dokonania nałożonego na niego obowiązku upłynął w dniu 15 listopada 2012 r. Pomimo upływu zakreślonego terminu skarżący nie zastosował się jednak do wezwań Sądu.
Wobec tego na zasadzie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. i art. 220 § 3 P.p.s.a., skargę należało odrzucić, co Sąd orzekł jak w sentencji.