Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Jeżewska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 lutego 2009 r. w sprawie ze skargi A. W.-P. i M. W. o wymierzenie grzywny Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w powiecie brzeskim za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 6 marca 2008 r. sygn. akt II SA/Op 489/07 w przedmiocie samowolnej zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego postanawia: zasądzić od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w powiecie brzeskim solidarnie na rzecz skarżących A. W.-P. i M. W. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Skarżący A. W. - P. i M. W. złożyli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, w której wnieśli o wymierzenie grzywny Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w powiecie brzeskim za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 6 marca 2008 r. sygn. akt II SA/Op 489/07 w przedmiocie samowolnej zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego.
Skarżący na wezwanie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, uiścili wpis od skargi w kwocie 200 zł (słownie: dwieście złotych), wymagany w ich sprawie na podstawie art. 220 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. oraz § 2 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193).
Na rozprawie w dniu 16 grudnia 2008 r. skarżący złożyli do protokołu wniosek o zwrot kosztów postępowania sądowego oraz kosztów, które ponieśli przed organami administracji według uznania Sądu.
Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2008 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, uwzględnił skargę A. W.-P. i M. W., i wymierzył Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w powiecie brzeskim grzywnę za niewykonanie wyroku w wysokości 500 (pięćset) złotych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek skarżących o zwrot kosztów postępowania sądowego jest zasadny.
Zgodnie z art. 200 ustawy dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje stronie skarżącej od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności, przysługuje zwrot kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Zakres kosztów niezbędnych określa art. 205 P.p.s.a., należą do nich między innymi koszty sądowe, czyli zalicza się do nich, stosownie do art. 211 w związku z art. 212 P.p.s.a., poniesiony przez skarżących wpis od skargi w kwocie 200 (dwieście) zł.
W kwestii wniosku zwrotu kosztów poniesionych przez skarżących w postępowaniu przed organami administracyjnymi według uznania Sądu, należy wyjaśnić, że sąd administracyjny nie jest właściwy do orzekania w tym przedmiocie.
Stosownie do wyżej powołanego art. 200 P.p.s.a zwraca się stronie skarżącej tylko koszty postępowania niezbędne do celowego dochodzenia jej praw, do tych kosztów zalicza się natomiast -jak to określa art. 205 P.p.s.a - koszty postępowania prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem lub radcą prawnym, zalicza się poniesione przez stronę koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Wymienione koszty obejmują tylko koszty występujące w postępowaniu przed sądem administracyjnym.
Koszty postępowania przed organami administracji regulują przepisy Działu IX art. 261- 267 Kodeksu postępowania administracyjnego, w skrócie K.p.a.
Sąd administracyjny prowadzi postępowanie w oparciu o przepisy P.p.s.a, nie jest zatem uprawniony do orzekania o kwestiach występujących w postępowaniu przed organami administracji, takich jak zwrot kosztów, te bowiem regulują wskazane przepisy K.p.a.
W związku z powyższym, orzeczono jak w sentencji postanowienia.