Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Roman Ciąglewicz po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. Z. w przedmiocie składek emerytalno-rentowych postanawia 1) odrzucić skargę, 2) oddalić wniosek Gminy K. o zasądzenie na jej rzecz od skarżącego kosztów postępowania.
J. Z. w dniu 7 lipca 2008 r. złożył w Urzędzie Miasta i Gminy w K. ustnie do protokołu skargę na działalność Burmistrza, domagając się odprowadzania składek emerytalno - rentowych do KRUS z pobieranego przez jego żonę H. Z. zasiłku stałego, po drugie zaś zarzucając, iż wystawione przez Burmistrza zaświadczenia konieczne do otrzymania przez niego renty strukturalnej, zostały wydane niezgodnie z treścią ewidencji gruntów, w zakresie jakim ustalały powierzchnię jego gospodarstwa.
Uchwałą z dnia [...], Nr [...] wydaną w sprawie załatwienia powyższej skargi Rada Miejska w K., w oparciu o treść art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) uznała skargę J. Z. za nieuzasadnioną, wskazując w uzasadnieniu, iż z pobieranego zasiłku stałego nie opłaca się składki emerytalno - rentowej do KRUS, a opisane przez skarżącego zaświadczenia prawidłowo ujmowały dane ewidencji gruntów.
W dniu 8 sierpnia 2008 r. wpłynęła do tutejszego Sądu skarga J. Z., spisana przez niego odręcznie na doręczonym mu piśmie Rady Miejskiej z dnia 28 lipca 2008 r., informującym o podjętej w dniu [...] uchwale. W skardze tej J. Z. stwierdził, iż został pozbawiony prawa wypowiedzenia się w trakcie sporządzania przez właściwe komisje zaświadczenia o powierzchni gruntu stanowiącego jego własność. Nadto skarżący podał, że do czasu, gdy jego żona sprawowała opiekę nad osobą niezdolną do egzystencji i pobierała zasiłek stały, była objęta ubezpieczeniem emerytalno - rentowym. Obecnie, jak wyjaśnił skarżący, żona nie pobiera już zasiłku stałego, jednak została pozbawiona możliwości odwołania się od zaistniałego stanu.
Wobec faktu, iż skarga ta została wniesiona wprost do Sądu, z pominięciem pośrednictwa organu, który wydał zaskarżony akt, Sąd, w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II, pismem z dnia 11 sierpnia 2008 r., przesłał skargę Radzie Miejskiej w K.
Rada Miejska w K., odnosząc się do skargi J. Z. przesłanej jej przez Sąd, podjęła w dniu 12 września 2008 r. kolejną uchwałę nr [...], w której w oparciu o tę samą podstawę prawną w całości podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko wyrażone w poprzedniej uchwale.
W dniu 19 września 2008 r. J. Z. wniósł do tutejszego Sądu kolejne pismo, również sporządzone własnoręcznie, tym razem na doręczonym mu przez Radę Miejską w K. piśmie z dnia 16 września 2008 r., w którym został on powiadomiony o podjęciu uchwały z dnia 12 września 2008 r. W piśmie swym J. Z. wyraził niezadowolenie z działalności Urzędu Miasta w K., a następnie, powołując się na przepisy art. 10, art. 90 i art. 95 K.p.a., podniósł, iż został pozbawiony prawa do wypowiedzenia się zarówno przed komisją sporządzającą zaświadczenie o powierzchni jego gospodarstwa, jak i na sesji Rady Miejskiej. W ocenie J. Z., Przewodniczący Rady Miejskiej stwierdzając nieobecność strony na posiedzeniu, w toku którego została podjęta zaskarżona uchwała, nie powinien był dopuścić do jej powzięcia. Obowiązku dopuszczenia go do udziału w pracach komisji oraz Rady Miejskiej skarżący upatrywał w treści art. 237 § 3 K.p.a., który zobowiązuje organy do zawiadomienia skarżącego o sposobie załatwienia sprawy.