Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym : Przewodniczący : Grażyna Jeżewska po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2011r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi małoletniej B. B. reprezentowanej przez matkę D. B., na decyzję Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] z dnia 29 października 2008r., Nr [...] w przedmiocie uznania za świadczenie nienależnie pobrane części zaliczki alimentacyjnej postanawia odrzucić skargę.
Pismem z dnia 21 września 2011r. D. B., działająca w imieniu małoletniej B. B., wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, na decyzję Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] z dnia 29 października 2008r., Nr [...] o uznaniu za świadczenie niezależnie pobrane części kwoty zaliczki alimentacyjnej w wysokości 130 zł otrzymanej na B. B., o ustaleniu zwrotu nienależnie pobranej zaliczki alimentacyjnej za okres od 1 lutego do 31 lipca 2008 r. w łącznej kwocie 780 zł wraz z wyliczonymi odsetkami.
Odpowiadając na skargę pismem procesowym z dnia 25 października 2011r., organ odniósł się do zarzutów skarżącej, szczegółowo opisał przebieg postępowania wyjaśniającego przeprowadzonego w sprawie oraz podał argumenty, jakimi kierował się wydając kwestionowaną decyzję.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. zwanej dalej P.p.s.a.), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 P.p.s.a.).
Stosownie do art. 127 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.), od decyzji wydanej w pierwszej instancji, organem właściwym do rozpatrzenia odwołania jest organ administracji publicznej wyższego stopnia, chyba że ustawa przewiduje inny organ.
W niniejszej sprawie przedmiotem skargi jest decyzja z dnia 29 października 2008r., nr [...], wydana przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w [...], działającego z upoważnienia Wójta [...], w której organ ten uznał i ustalił wysokość nienależnie pobranego świadczenia z tytułu zaliczki alimentacyjnej pobranej na rzecz B. B.
Nie budzi wątpliwości, że wyżej opisane rozstrzygnięcie wydane zostało w pierwszej instancji a tym samym, w myśl art. 127 § 1 i 2 w związku z art. 17 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, stronie przysługiwało prawo do wniesienia od tej niego odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu.
O prawie i terminie do wniesienia odwołania skarżącą prawidłowo pouczono w zaskarżonej decyzji. Pomimo pouczenia skarżąca nie wniosła jednak odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu od zaskarżonej decyzji, lecz złożyła do Sądu skargę na decyzję organu I instancji.
Stosownie do art. 52 § 1 P.p.s.a. uznać trzeba, że przed wniesieniem skargi do tut. Sadu skarżąca nie wyczerpała przewidzianego w ustawie środka zaskarżenia. Z tego też względu wniesioną skargę należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., zgodnie z którym Sąd odrzuca skargę w przypadku, gdy jej wniesienie jest niedopuszczalne z innych przyczyn niż wskazane w art. 58 § 1 pkt 1-5 P.p.s.a. Za niedopuszczalne należy uznać natomiast wniesienie skargi na decyzję organu pierwszej instancji, bez uprzedniego wyczerpania administracyjnego trybu zaskarżenia.
Wobec powyższego skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., jako niedopuszczalną należało odrzucić i orzec jak w sentencji postanowienia.