Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik ( spr. ) Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Górska po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2008 r. na rozprawie sprawy ze skargi D. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zasiłku pielęgnacyjnego postanawia: umorzyć postępowanie
Przedmiot skargi D. A. stanowiła decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...], nr [...], utrzymująca w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji w sprawie odmowy przyznania zasiłku pielęgnacyjnego osobie niepełnosprawnej legitymującej się orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS o całkowitej niezdolności do pracy.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu w odpowiedzi na skargę wniosło o jej oddalenie.
Skarżący pismem z dnia 27 listopada 2008 r., oświadczył, iż wycofuje swoją skargę, gdyż podjęte zostały kroki zmierzające do uzyskania przez niego nowego orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie w sprawie należało umorzyć.
Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej P.p.s.a.) sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
Skarżący może w każdym czasie cofnąć skargę, a sąd jest związany jej cofnięciem (art. 60 zdanie pierwsze w/w ustawy). Sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Mając na uwadze powyższy przepis oraz dokonując zgodnie z jego dyspozycją oceny oświadczenia skarżącego o cofnięciu skargi, uznać należało, iż oświadczenie skarżącego wiązało sąd, bowiem z treści tego oświadczenia oraz treści skargi nie wynikało, aby złożone zostało ono w celu obejścia prawa, jak też, aby spowodowało utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności lub utrzymaniem w mocy aktu wydanego z naruszeniem prawa, które stanowiłoby podstawę do wznowienia postępowania przed organem administracji publicznej.
Skarżący może cofnąć skargę w każdym czasie, bowiem to on rozporządza skargą i stąd też wobec stwierdzenia braku przesłanek uniemożliwiających sądowi uznanie za niedopuszczalne cofnięcie przedmiotowej skargi, w oparciu o art. 161 § 1 pkt 1 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postępowanie w sprawie należało umorzyć.