Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie zaliczki alimentacyjnej postanawia odrzucić skargę.
I. M., działający w imieniu syna - K. M., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, pismem z dnia 7 stycznia 2008 r., skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], Nr [...], uchylającą decyzję Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. z dnia [...], Nr [...] w sprawie odmowy przyznania K. M. zaliczki alimentacyjnej i przekazującą sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II z dnia 11 lutego 2008 r., Sąd wezwał pełnomocnika skarżącego do usunięcia braków formalnych skargi przez jej podpisanie. Wezwanie to zawierało pouczenie, iż niezastosowanie się do jego treści w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania spowoduje odrzucenie wniesionej skargi. Powyższe wezwanie zostało przesłane na adres pełnomocnika podany w skardze i pod tym adresem doręczone I. M. w dniu 15 lutego 2008 r., co potwierdził własnoręcznym podpisem na pocztowym zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki.
W dniu 29 lutego 2008 r. pełnomocnik skarżącego - I. M. stawił się w tut. Sądzie i podpisał wniesioną skargę, o czym świadczy treść zapisku urzędowego z dnia 29 lutego 2007 r. /k. 13 a. sąd./.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Na wstępie należy wskazać, że Sąd z urzędu bada w pierwszej kolejności dopuszczalność skargi, ustalając czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. Przesłankami tymi są: niewłaściwość sądu (pkt 1), wniesienie skargi po terminie (pkt 2), nieuzupełnienie braków formalnych skargi (pkt 3), zawisłość sprawy (pkt 4), brak zdolności sądowej lub procesowej (pkt 5) oraz niedopuszczalność skargi z innych przyczyn (pkt 6), która występuje m.in. w razie niewyczerpania środków zaskarżenia.
Dokonując oceny skargi wniesionej przez I. M., pod kątem wyżej wskazanych wymogów, należało stwierdzić, że skarga ta podlegała odrzuceniu z powodu niewykonania w terminie zarządzenia Sądu, a mianowicie niepodpisania wniesionej skargi. W myśl bowiem art. 46 § 1 pkt 4 P.p.s.a. w związku z art. 57 § 1 P.p.s.a., skarga, jak każde pismo, powinna zawierać podpis strony. Wskazać w tym miejscu należy na szczególne znaczenie podpisu. Podpis złożony na dokumencie jest bowiem formą złożenia oświadczenia woli lub wiedzy i służy identyfikacji osoby, która to oświadczenie złożyła. Podpis musi zawierać w charakterze pisma ściśle osobiste cechy podpisującego, co pozwala na identyfikację tej osoby, a w efekcie stwierdzenie, czy podpis jest autentyczny (por. F. Rosengarten: "Podpis i jego znaczenie w prawie cywilnym", opubl. "Palestra" 1973 r., nr 1, str. 11 - 12).
Niezachowanie wymogów formalnych skargi może skutkować wezwaniem przez Sąd, skarżącego bądź jego pełnomocnika, do usunięcia w wyznaczonym terminie braków skargi. Podkreślić należy, iż niewykonanie w terminie obowiązku nałożonego przez Sąd, powoduje uchybienie terminowi w postępowaniu sądowoadministracyjnym, a to rodzi automatycznie skutek w postaci bezskuteczności czynności. Zważyć nadto należy, iż przepis art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. przewiduje skutek w postaci odrzucenia skargi. Zgodnie z jego brzmieniem, Sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi.
Skoro wezwanie o usunięcie braków formalnych skargi przez jej podpisanie, zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego I. M. w dniu 15 lutego 2008 r., to siedmiodniowy termin do dokonania żądanej przez Sąd czynności upłynął z dniem 22 lutego 2008 r., który przypadał na dzień tygodnia piątek. Sąd zważył, że dzień 22 lutego 2008 r., będący ostatnim dniem terminu, nie przypadał na sobotę, ani na dzień ustawowo wolny od pracy, a zatem nie zaistniały określone w art. 83 § 2 P.p.s.a. przesłanki, warunkujące przesunięcie daty upływu terminu na następny dzień po dniach wolnych od pracy. Pomimo skutecznego doręczenia wezwania, a także pouczenia pełnomocnika skarżącego o skutkach niezastosowania się do niego, I. M. nie wykonał zarządzenia Sądu w wyznaczonym terminie i nie usunął braków formalnych skargi. Takiej oceny nie zmienia tego również okoliczność, że pełnomocnik w dniu 29 lutego 2008 r. podpisał wniesioną przez siebie skargę, a zatem uczynił zadość obowiązkowi nałożonemu przez Sąd, gdyż ta jego czynność, jako dokonana po upływie wyznaczonego terminu, uznana musi być za bezskuteczną.
Wobec powyższego, na podstawie przywołanego wyżej art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. wniesiona w niniejszej sprawie skargę należało odrzucić, stąd orzeczono, jak w sentencji.