Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 3 grudnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia odrzucić skargę.
R. S. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 3 grudnia 2014 r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Opolu, działającego z upoważnienia Prezydenta Miasta Opola, z dnia 3 lipca 2014 r., nr [...], przyznającą skarżącemu zasiłek celowy na dofinansowanie do zakupu leków w wysokości 100 zł, środków czystości, środków higienicznych i środków pielęgnacyjnych w wysokości 20 zł oraz farby do ścian w wysokości 20 zł, łącznie 140 zł, a także nadającej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności. Skargę tę R. S. wniósł ustnie do protokołu przed organem drugiej instancji.
W wykonaniu zarządzenia tut. Sądu z dnia 23 lutego 2015 r. skarżący został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi przez wskazanie, na czym - jego zdaniem - polega naruszenie prawa lub interesu prawnego w zaskarżonej decyzji z dnia 3 grudnia 2014 r., w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie to zostało doręczone skarżącemu na adres zamieszkania w dniu 27 lutego 2015 r., co wynika ze zwrotnego pocztowego potwierdzenia odbioru przesyłki (k. 8 akt sądowych).
Do dnia wydania niniejszego postanowienia skarżący nie udzielił żadnej odpowiedzi na powyższe wezwanie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Na wstępie trzeba wskazać, że w pierwszej kolejności Sąd bada z urzędu dopuszczalność skargi, ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, jakie zostały wymienione enumeratywnie w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a. Przesłankami tymi są: niewłaściwość sądu (pkt 1), niezachowanie terminu (pkt 2), nieuzupełnienie braków formalnych (pkt 3), zawisłość sprawy (pkt 4), brak zdolności sądowej lub procesowej (pkt 5) oraz niedopuszczalność z innych przyczyn (pkt 6). Odnośnie braków formalnych skargi podać trzeba, że w myśl art. 57 § 1 P.p.s.a., skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym (art. 46 § 1 P.p.s.a.), a ponadto zawierać wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności (pkt 1); oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy (pkt 2); określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego (pkt 3).
Przepis art. 49 § 1 P.p.s.a. stanowi natomiast, że w przypadku, gdy pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę do jego uzupełnienia lub poprawienia w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Niezachowanie wymogów formalnych skargi może skutkować wezwaniem przez Sąd do uzupełnienia jej braków w wyznaczonym terminie, pod rygorem odrzucenia skargi. Podstawą odrzucenia skargi jest wskazany wyżej art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. określający, że sąd odrzuca skargę, której braków formalnych nie uzupełniono w terminie.
W rozpoznawanej sprawie Sąd wezwał skarżącego do uzupełnienia braku formalnego skargi przez wskazanie, na czym polega - jego zdaniem - naruszenie prawa lub interesu prawnego. Pismo Sądu, zakreślające termin wraz ze wskazaniem skutków jego niedochowania, zostało przesłane na adres zamieszkania skarżącego i pod tym adresami doręczone mu w dniu 27 lutego 2015 r. Z tego względu, wyznaczony przez Sąd siedmiodniowy termin rozpoczął bieg w dniu 28 lutego 2015 r. i upływał z końcem dnia 6 marca 2015 r. (piątek).
Skoro we wskazanym przez Sąd terminie nie doszło do uzupełnienia braku formalnego skargi, stąd - na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. - orzeczono, jak w sentencji.