Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Krupiński - spr. Sędziowie WSA Elżbieta Kmiecik WSA Daria Sachanbińska Protokolant st. sekr. sąd. Grażyna Stykała po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2007r., przy udziale --- na rozprawie sprawy ze skargi J. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego postanawia umorzyć postępowanie.
J. P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza [...] z dnia [...], nr [...] w sprawie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w kwocie 420 zł.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. wniosło o umorzenie postępowania z uwagi na to, iż w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, decyzją z dnia 3 listopada 2006 r., nr [...] stwierdziło nieważność decyzji własnej będącej przedmiotem skargi J. P. Organ wywiódł, iż przeprowadzona, po wniesieniu przez J. P. skargi, autokontrola zaskarżonej decyzji wskazała na konieczność wyeliminowania jej z obrotu prawnego, gdyż nie odpowiadała ona wymogom przepisów obowiązującego prawa.
Pismem z dnia 27 listopada 2006 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zobowiązał skarżącą do ustosunkowania się do treści odpowiedzi na skargę, a w szczególności do oświadczenia czy cofa skargę.
W odpowiedzi na powyższe, w piśmie procesowym z dnia 8 grudnia 2006 r., skarżąca J. P. oświadczyła, iż nie cofa skargi bowiem decyzja organu podjęta w ramach samokontroli nie wyjaśnia przyszłego sposobu rozstrzygnięcia, a w szczególności nie wskazuje, czy organ przyzna jej zasiłek od 1 czerwca 2005 r., tak jak tego domagała się w odwołaniu od decyzji I instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
Postępowanie w niniejszej sprawie należało umorzyć.
Zgodnie z treścią art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania gdy z innych przyczyn niż wymienione w punktach 1 i 2 wskazanej regulacji (cofnięcie skargi; śmierć strony), stało się ono bezprzedmiotowe. Z bezprzedmiotowością postępowania sądowo-administracyjnego "z innych przyczyn" w rozumieniu powołanego przepisu będziemy mieli do czynienia, kiedy w toku postępowania, a przed wydaniem wyroku przestanie istnieć przedmiot zaskarżenia. Taka sytuacja zaistnieje w szczególności wówczas, gdy zaskarżona decyzja zostanie pozbawiona bytu prawnego w nadzwyczajnym wewnątrz-administracyjnym postępowaniu kontrolnym (np. w wyniku stwierdzenia jej nieważności), lub w rezultacie skorzystania przez organ, którego decyzja została zaskarżona, z uprawnień autokontrolnych przewidzianych w art. 54 § 3 i uchylenia jej (patrz: Tadeusz Woś w: T. Woś, H. Knysiak - Molczyk, M. Romańska "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Wyd. Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005 r., str. 495).
W sprawie będącej przedmiotem kontroli sądowej doszło do wydania przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. decyzji, którą stwierdzono nieważność zaskarżonej do tut. Sądu decyzji z dnia [...]. Decyzja stwierdzająca nieważność wydana została przez Kolegium w trybie art. 54 § 3 P.p.s.a., który stanowi samoistną podstawę prawną do dokonania autokontroli przez organ administracji publicznej. Decyzja ta nie została zaskarżona do Sądu, a zatem zyskała przymiot prawomocności. W takim stanie rzeczy nie istnieje prawna możliwość zadośćuczynienia żądaniu skarżącej, która domaga się zajęcia w toczącej się sprawie merytorycznego stanowiska prawnego. Praktycznie Sąd będzie miał taką możliwość dopiero na etapie zaskarżenia decyzji organu odwoławczego, który jest zobligowany do rozpatrzenia odwołania do decyzji Burmistrza [...] z dnia [...], jako że jak już wspomniano skarżąca nie skorzystała z możliwości zaskarżenia decyzji autokontrolnej z dnia 3 listopada 2006 r., a warunkiem dopuszczalności skargi jest wyczerpanie trybu instancji w postępowaniu przed organem administracji publicznej.
Reasumując należy stwierdzić, że skoro z obrotu prawnego została wyeliminowana decyzja zaskarżona do Sądu, czyli brak jest przedmiotu zaskarżenia, to postępowanie sądowe w sprawie ze skargi na tę decyzję stało się bezprzedmiotowe i podlega ono umorzeniu.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.