Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Asesor sądowy Elżbieta Naumowicz po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2005r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. i M. C. na postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w powiecie [...] z dnia [...], nr [...] w przedmiocie przywrócenia poprzedniego sposobu użytkowania obiektu postanawia: o d r z u c i ć s k a r g ę
A. i M. C. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w powiecie [...] z dnia [...], nr [...], wnosząc o jego uchylenie i argumentując, że postanowienie to, nakazujące skarżącym wstrzymanie użytkowania pomieszczenia piwnicznego, w którym dokonano samowolnej zmiany sposobu użytkowania na kotłownię w budynku przy ul. [...] w P., jest niezgodne z wydanym przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. postanowieniem z dnia 9 grudnia 2004 r., nr [...], uchylającym postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w powiecie [...] z dnia 22 października 2004 r, nr [...], nakazujące wstrzymanie użytkowania spornego pomieszczenia.
W uzasadnieniu skargi przedstawiony został szczegółowo tok dotychczasowego postępowania przed organami nadzoru budowlanego obydwu instancji oraz przytoczono w całości treść uzasadnienia postanowienia [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. z dnia 9 grudnia 2004 r., nr [...].
W odpowiedzi na skargę [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w O. wniósł o jej odrzucenie z powodu nie wyczerpania zwykłych środków zaskarżenia decyzji (postanowienia). Wskazał, że postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w powiecie [...] z dnia [...], nr [...], wydane zostało w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy przez organ pierwszej instancji, po uchyleniu przez organ odwoławczy wcześniej wydanego postanowienia i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia postanowieniem z dnia z dnia 9 grudnia 2004 r., nr [...]. Ponadto podniósł, że wskazywane w skardze przez A. i M. C. postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w powiecie [...] z dnia [...] nie było przedmiotem postępowania odwoławczego, natomiast argumenty podnoszone w skardze nie dotyczą postanowienia [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. z dnia 9 grudnia 2004 r., nr [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny, zważył co następuje:
skarga podlega odrzuceniu. Zgodnie z art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba, że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek odwoławczy, taki jak zażalenie odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Przepis art. 58 § 1 powyższej ustawy wymienia enumeratywnie przesłanki do odrzucenia skargi, do których należą: niewłaściwość sądu (pkt 1), wniesienie po terminie (pkt 2), nieuzupełnienie braków formalnych (pkt 3), zawisłość sprawy (pkt 4), brak zdolności sądowej lub procesowej (pkt 5) oraz niedopuszczalność z innych przyczyn (pkt 6), która występuje m.in. w razie niewyczerpania środków zaskarżenia.
Stosownie do art. 127 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej K.p.a., od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej instancji, organem właściwym do rozpatrzenia odwołania jest organ administracji publicznej wyższego stopnia, chyba, że ustawa przewiduje inny organ. Na zasadzie art. 144 K.p.a. w zw. z art. 141 K.p.a. zasady powyższe mają zastosowanie do postanowień, od których przysługuje zażalenie. Obowiązek wyczerpania środków zaskarżenia przed wniesieniem skargi do sądu wynika z założenia, że Sąd nie wyręcza organów administracji wyższego stopnia i nie narusza podstawowej zasady dwuinstancyjności postępowania, ustanowionej w art. 15 K.p.a. Zasada dwuinstancyjności daje stronie prawo domagania się dwukrotnego merytorycznego rozpatrzenia jej sprawy przez dwa różne organy administrujące. Rangę tej zasady potwierdza art. 78 Konstytucji RP, w myśl którego "każda ze stron ma prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji. Wyjątki od tej zasady oraz tryb zaskarżenia określa ustawa" (por. B. Adamiak, J. Borkowski: Polskie postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne, Warszawa 1999, str.165 i nast.).