Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Asesor sądowy Elżbieta Naumowicz po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. F. na uchwałę Rady Miejskiej w Oleśnie z dnia 27 września 2006 r., Nr XLVI/383/06 w przedmiocie postępowania skargowego postanawia: odrzucić skargę
E. F. - Burmistrz Olesna wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Oleśnie Nr XLVI/383/06 z dnia 27 września 2006 r. w sprawie załatwienia skargi na działalność Burmistrza Olesna. Powołując się na przepis art. 101 ustawy o samorządzie gminnym skarżący, wnosząc o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały, zarzucił, iż narusza ona jego interes prawny, bowiem godzi w zasadę zaufania społecznego niezbędną do sprawowania funkcji burmistrza. W uzasadnieniu skarżący wskazał, iż Rada Miejska w Oleśnie otrzymała za pośrednictwem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji korespondencję Posła na Sejm RP T. C.-Z., mającą znamiona skargi na działalność Burmistrza Olesna, a dotyczącą niezrealizowania przez Burmistrza art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora, poprzez nieprzyjęcie Pani Poseł przez Burmistrza w dniu 19 grudnia 2005 r. Skarżący podniósł, iż pomimo stanowiska Komisji Rewizyjnej, która uznała powyższą skargę za bezzasadną, Rada Miejska w Oleśnie na sesji w dniu 27 września 2006 r. podjęła skarżoną uchwałę o uznaniu zasadności wniesionej skargi. Skarżący podał również, że działając w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, pismem z dnia 2 października 2006 r. wezwał Radę Miejską w Oleśnie do usunięcia naruszenia prawa poprzez uchylenie zaskarżonej uchwały, jednakże pomimo upływu okresu 1 miesiąca od dnia wystosowania wezwania Rada nie zajęła żadnego stanowiska w sprawie.
W odpowiedzi na skargę Rada Miejska w Oleśnie wniosła o jej oddalenie, podnosząc, iż zaskarżona uchwała została podjęta w wyniku przeprowadzonego zgodnie z procedurami demokratycznego głosowania radnych na sesji Rady. Wskazano ponadto, iż dla poszczególnych radnych, jak i dla Rady, stanowisko Komisji Rewizyjnej nie jest wiążące.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Na wstępie należy wskazać, że w pierwszej kolejności Sąd bada z urzędu dopuszczalność skargi ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, jakie zostały wymienione enumeratywnie w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. Przesłankami tymi są: niewłaściwość sądu (pkt 1), niezachowanie terminu (pkt 2), nieuzupełnienie braków formalnych (pkt 3), zawisłość sprawy (pkt 4), brak zdolności sądowej lub procesowej (pkt 5) oraz niedopuszczalność z innych przyczyn (pkt 6).
Zgodnie z art. 3 § 2 P.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności organów administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;