Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Cisyk po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej p o s t a n a w i a: umorzyć postępowanie.
S. S. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], nr [...], uchylającą w całości decyzję Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w N. w sprawie zmiany decyzji własnej z dnia 4 stycznia 2006 r., nr [...], w części dotyczącej odpłatności za pobyt skarżącego w Domu Pomocy Społecznej w N. i ustalenia, że od dnia 1 kwietnia 2006 r. odpłatność wynosi 595,47 zł., a kwota odpłatności potrącana będzie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych z renty i przekazywana na konto DPS w N. oraz, że dopłata Gminy [...] do kosztów utrzymania strony wynosi 1133,98 zł oraz stwierdzającej, że w pozostałej części decyzja pozostaje bez zmian, i umarzającej postępowanie w pierwszej instancji. W skardze zarzucił, że organ odwoławczy nie rozpoznał istoty sprawy a mianowicie tego, że w roku 2006 wzrósł pełny koszt utrzymania mieszkańca Domu Pomocy Społecznej w N. i aktualnie wynosi on 1842,00 zł. W związku z tym, Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w N. powinien zmienić swoją decyzję w zakresie dopłaty gminy do pełnego kosztu utrzymania mieszkańca domu pomocy społecznej.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. wniosło o jej oddalenie. Kolegium wskazało, iż istota sprawy sprowadza się do uchylenia decyzji organu I instancji i umorzenia postępowania, z tego względu, że organ I instancji błędnie zastosował art. 106 ust. 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593, z późn. zm.) w części dotyczącej ponoszenia odpłatności przez skarżącego. Powołując się na uzasadnienie zaskarżonej decyzji organ odwoławczy podniósł, że zwiększenie kwoty emerytury otrzymywanej przez stronę o kwotę 44,93 zł, która nie przekracza 10% kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej (461 zł), nie powodowała zmiany dotychczasowej wysokości odpłatności ponoszonej przez stronę, a to z kolei oznacza, iż obowiązek strony do wnoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej oraz wysokość odpłatności ustalone decyzją z dnia 4 stycznia 2006r. nie uległy zmianie. Ponadto Kolegium dodało, że organ I instancji wszczął postępowanie w sprawie zmiany decyzji własnej z dnia [...] co do wysokości opłaty wnoszonej przez S. S. i prowadził je w stosunku do niego, jako strony postępowania. Stroną tego postępowania nie była natomiast Gmina [...], zatem część decyzji dotycząca obowiązku Gminy [...] ponoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej za osobę skierowaną do domu pomocy społecznej nie była przedmiotem tego postępowania. Zaskarżona decyzja dotyczyła obowiązku strony ponoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej i wysokości tej opłaty, oraz wpływu zmiany sytuacji dochodowej strony na wysokość opłaty i w takim zakresie została rozpatrzona przez organ odwoławczy.
Skarżący w dniu 8 stycznia 2007 r. (data nadania przesyłki w placówce pocztowej), wniósł pismo z dnia 3 stycznia 2007 r., w którym oświadczył, iż cofa skargę w związku z uregulowaniem przez Ośrodek Pomocy Społecznej w N. zobowiązania wobec Domu Pomocy Społecznej z tytułu dopłaty do pełnego kosztu utrzymania.
Pismo skarżącego zostało doręczone Samorządowemu Kolegium Odwoławczego w O. w dniu 29 stycznia 2007 r. i w odpowiedzi na nie Kolegium w dniu 30 stycznia 2007 r. wniosło o umorzenie postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej Prawem o postępowaniu, strona skarżąca może cofnąć skargę, a cofnięcie to wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. W rozpoznawanej sprawie czynność procesowa skarżącego nie zmierza do obejścia prawa. Na obecnym etapie postępowania nie można również przyjmować, iż zaskarżona decyzja dotknięta jest wadą nieważności. Tym samym nie występują negatywne przesłanki wyłączające możliwość uznania tej czynności za prawnie skuteczną.
W związku z powyższym na mocy art. 60 w związku z art. 161 § 1 pkt 1 Prawa o postępowaniu, stanowiącym, że sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę, należało postanowić, jak w sentencji.