Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Violetta Radecka po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. M. z dnia 20 maja 2016 r. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. M. na uchwałę Rady Miejskiej w Nysie z dnia 24 września 2015 r., nr [...] w przedmiocie skargi na działalność Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie postanawia: umorzyć postępowanie.
Postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2015 r., sygn. akt II SA/Op 8/16 referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu, zwolnił J. M. od kosztów sądowych oraz ustanowił adwokata. Pełnomocnikiem z urzędu skarżącej został wyznaczony przez Okręgową Radę Adwokacką w Opolu - adwokat M. K., co wynika z pisma Rady z dnia 8 kwietnia 2016 r. (k-62 akt sądowych).
W dniu 5 maja 2016 r. wpłynęła do tut. Sądu opinia pełnomocnika z urzędu o niezasadności wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie, która to opinia została następnie doręczona skarżącej, w dniu 19 maja 2016 r. (por.: k-77 akt).
Następnie, wnioskiem z dnia 20 maja 2016 r. skarżąca ponownie zwróciła się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, przez zwolnienie od kosztów sadowych oraz ustanowienie pełnomocnika z urzędu w sprawie.
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 780) - zwanej dalej w skrócie: "P.p.s.a." zważono, co następuje:
Postępowanie o przyznanie prawa pomocy wszczęte na skutek kolejnego wniosku skarżącej z dnia 20 maja 2016 r., należało umorzyć.
W myśl art. 243 § 1 P.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
Jak wskazano wyżej, postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2016 r., referendarz sądowy przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata i zwolnienia od kosztów sądowych. Prawo to, nie zostało skarżącej cofnięte na zasadzie art. 249 ustawy P.p.s.a., zgodnie z którym przyznanie prawa pomocy może być cofnięte w całości lub części, jeżeli się okaże, że okoliczności, na podstawie których je przyznano, nie istniały lub przestały istnieć.
Z tych względów skarżąca nie może skutecznie domagać się ponownego przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, bowiem przyznana postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2016 r. pomoc obejmuje koszty sądowe występujące w całym postępowaniu sądowym, aż do jego prawomocnego zakończenia. Ponadto, w ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, regulującej procedurę sądowoadministracyjną, a co za tym idzie również przesłanki ustanawiania pełnomocnika z urzędu brak jest przepisu, który uprawniałby stronę do żądania ustanowienia kolejnego pełnomocnika w sprawie. Skoro stronie zostało już przyznane prawo pomocy w tym zakresie, a wyznaczony pełnomocnik podjął czynności w zakresie pomocy prawnej, to wskazane prawo zostało już skonsumowane (por. postanowienie z dnia 22 kwietnia 2005 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego, sygn. akt II OZ 262/05; umieszczone na stronach internetowych Centralnej Bazy Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
Reasumując powyższe, skoro skarżącej przyznane zostało już prawo pomocy w zakresie całkowitym, to rozpoznanie kolejnego wniosku w tożsamym zakresie, tym razem z dnia 20 maja 2016 r., uznać należało za zbędne i umorzyć postępowanie na zasadzie art. 249a P.p.s.a. Stosownie do tego przepisu, jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się.
Wskazać warto, że jeśli skarżąca kwestionuje osobę wyznaczonego jej adwokata, wówczas powinna zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej w Opolu o wyznaczenie nowego pełnomocnika do sprawy.
Mając na względzie powyższe, referendarz sądowy działając na zasadzie art. 249a P.p.s.a. w związku z art. 258 § 2 pkt 7 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.