Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Violetta Radecka po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata M. K. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi J. M. na uchwałę Rady Miejskiej w Nysie z dnia 24 września 2015 r., Nr [...] w przedmiocie skargi na działalność Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie postanawia: przyznać adwokatowi M. K. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej J. M., obejmujące wynagrodzenie za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w kwocie 221,40 zł (słownie: dwieście dwadzieścia jeden i czterdzieści groszy), zawierającej podatek od towarów i usług, w kwocie 41,40 zł (słownie: czterdzieści jeden złoty i czterdzieści groszy).
Postanowieniem z dnia 22 lutego 2016 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu odrzucił skargę J. M. na uchwałę Rady Miejskiej w Nysie z dnia 24 września 2015 r., Nr [...].
W dniu 4 kwietnia 2016 r., referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu ustanowił skarżącej adwokata oraz zwolnił od kosztów sądowych. Na skutek powyższego, na pełnomocnika z urzędu został wyznaczony przez Okręgową Radę Adwokacką w Opolu - adwokat M. K., wykonujący zawód w Kancelarii Adwokackiej w [...], przy ul. [...] (por. k-69 akt sądowych).
Pismem z dnia 29 kwietnia 2016 r., pełnomocnik sporządził opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie, która to opinia została doręczona skarżącej w dniu 19 maja 2016 r. (k-76 akt). W piśmie z dnia 29 kwietnia 2016 r. adwokat M. K. zawarł wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu oświadczając jednocześnie, że udzielona pomoc nie została opłacona ani w części, ani w całości.
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718) - zwanej dalej w skrócie: "P.p.s.a." zważono, co następuje:
Stosownie do art. 250 P.p.s.a., wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy pełnomocnik procesowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W dniu 1 stycznia 2016 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2015 r., poz. 1801) - zwane dalej: "rozporządzeniem". Zgodnie z treścią przepisów intertemporalnych określonych w § 22 rozporządzenia, do spraw wszczętych, a nie zakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe, do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.
W niniejszej sprawie, postępowanie sądowe zostało wszczęte na skutek skargi wniesionej pod rządami poprzednio obowiązującego rozporządzenia, tj. rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2013 r., poz. 461 z późn. zm.). Postanowienie o odrzuceniu skargi, wydane przez Sąd I instancji zapadło natomiast w dniu 22 lutego 2016 r., a opinia prawna o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej została wniesiona w dniu 1 kwietnia 2016 r., czyli już w trakcie obowiązywania "nowego" rozporządzenia. Podjęte w sprawie działania pełnomocnika, tj. złożenie ww. opinii, zostaną zatem ocenione na podstawie obecnie obowiązującego rozporządzenia. Na taki sposób zastosowania rozporządzenia wskazują przepisy § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. oraz § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r., które kwalifikują sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, jako czynność wykonaną w ramach drugiej instancji.