Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Janowska - spr. po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. T. na Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w G. w przedmiocie pomocy społecznej POSTANAWIA odrzucić skargę.
G. T. w skardze, która wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu w dniu 2 marca 2006 r., zwróciła się o rozpoznanie jej pisma wniesionego do Ośrodka Pomocy Społecznej w G. w dniu 20 stycznia 2006 r. Z kserokopii wskazanego pisma z dnia 20 stycznia 2006 r., załączonej do skargi wynika, że skarżąca zwróciła się do tamt. Ośrodka o wyjaśnienie kwestii nie dokonania wypłaty wyrównania należnego świadczenia z tytułu orzeczonej niepełnosprawności, jaki w ocenie skarżącej, winien być jej wypłacony.
Do skargi G. T. dołączyła także pismo z dnia 10 lutego 2006 r., nr [...] Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w G., będącego odpowiedzią na wyżej przywołane pismo skarżącej. Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej informuje w nim, że na podstawie wywiadu środowiskowego ustalono, iż sytuacja materialno - bytowa skarżącej nie uległa zmianie, a ponadto, że na każde złożone przez skarżącą do tamt. Ośrodka pismo otrzymała odpowiedź w terminie, a od decyzji Ośrodka Pomocy Społecznej skarżącej przysługuje prawo wniesienia odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego,
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
skargę G. T. należało odrzucić.
Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) - zwaną dalej ustawą, sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności organów administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1 - 3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 - 4.
Sąd orzeka także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosuje środki określone w tych przepisach.
W pojęciu sprawy sądowoadministracyjnej mieści się kontrola działalności administracji publicznej, w zakresie wyznaczonym enumeracjami z art. 3 ustawy, a także inne kwestie rozpoznawane w postępowaniu prowadzonym na podstawie przepisów ustawy, jak wymienione w art. 4 spory o właściwość lub kompetencję, a także przekazane z mocy ustaw odrębnych. Oznacza to, że sąd administracyjny nie jest właściwy do rozpoznawania spraw, które nie zostały wymienione w cyt. przepisie. W szczególności nie jest władny do rozpoznawania skarg w potocznym znaczeniu tego słowa na sposób funkcjonowania organów administracji publicznej. Skargi te rozpoznawane są na podstawie przepisów działu VIII Kodeksu postępowania administracyjnego i w stosunku do nich przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie mają zastosowania.
Zasada ta znajduje zastosowanie również w rozpoznawanej sprawie. G. T. w istocie zakwestionowała działania pracowników oraz Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w G. dotyczące udzielanej jej pomocy. Zważyć należy, iż przepisy działu VIII K.p.a. nie przewidują w omawianym zakresie konieczności wydawania przez organ decyzji lub innych aktów, które mogłyby być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego. W szczególności przedmiotem skargi do sądu administracyjnego nie może być pismo informacyjne, które nie nosi cech decyzji, ani postanowienia.
Reasumując, skoro Wojewódzki Sąd Administracyjny nie jest właściwy do rozpoznania skargi wniesionej w niniejszej sprawie, skargę należało odrzucić jako niedopuszczalną, co orzeczono na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 powołanej wyżej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.