Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 kwietnia 2006 r. sprawy ze skargi S. I. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...], nr [...] w przedmiocie obowiązku meldunkowego postanawia: umorzyć postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym.
S. I. wniósł w dniu 21 lipca 2003 r. (data nadania przesyłki w urzędzie pocztowym) do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu skargę na decyzję Wojewody [...] z dnia [...], nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...], nr [...] o odmowie wymeldowania z pobytu stałego w K. ul. [...], J. S.
Na rozprawie w dniu 17 marca 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, postanowił zobowiązać S. I. do wskazania w terminie 14 dni od otrzymania pisemnego wezwania, adresu zamieszkania (pobytu) J. S., lub złożenia przez niego wniosku o ustanowienie kuratora dla J. S., pod rygorem zawieszenia postępowania w razie niezastosowania się do wezwania.
W związku z niewykonaniem przez skarżącego zarządzenia Sądu, postępowanie w sprawie zostało zawieszone postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 30 maja 2005 r., sygn. akt II SA/Wr 1599/03, do czasu dokonania jednej z czynności wskazanych w wezwaniu.
Pismem procesowym z dnia 10 czerwca 2005 r. skarżący cofnął wniesioną skargę, oświadczając w nim, że uzyskał wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia [...], sygn. akt [...], nakazujący J. S. opuszczenie lokalu w K. przy ul. [...], i dlatego nie będzie się już starał o jakiekolwiek inne rozstrzygnięcie sprawy.
Postanowieniem z dnia 6 marca 2006 r., sygn. akt II SA/Wr 1599/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, podjął zawieszone postępowanie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
w pierwszej kolejności odnotować trzeba, że skoro skarga wniesiona została do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r., to w oparciu o art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.), sprawa podlega rozpoznaniu przez właściwy wojewódzki sąd administracyjny, na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Stosownie do treści art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.), zwanej dalej Prawem o postępowaniu, skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże Sąd, który jednakże uznaje cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Czynność procesowa skarżącego w świetle materiałów sprawy, zdaniem Sądu, nie budzi wątpliwości.
W związku z tym, że cofnięcie nie zmierza do obejścia prawa, ani nie spowoduje utrzymania w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności, należało uznać cofnięcie skargi za skuteczne.
Skutkiem tego, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 Prawa o postępowaniu, Sąd umorzył postępowanie.