Uzupełniająco należy jeszcze podnieść, iż adresatem zaskarżonego zarządzenia nie jest strona konkretnego postępowania administracyjnego w indywidualnej sprawie, lecz właściwy organ administracyjny w ramach procedury administracyjnej prowadzącej do wydania odpowiedniej decyzji (w tym konkretnym przypadku - Starosta J.).
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 58 §1 pkt 1 i § 3 p.p.s.a. Sąd orzekł o odrzuceniu skargi, jak w pkt I sentencji postanowienia.
M. M. wniosła jednocześnie zażalenie na zarządzenie Przewodniczącej Wydziału II tut. Sądu z dnia 5 lutego 2013 r. Zgodnie z przyjętą w postępowaniu sądowoadministracyjnym regułą, wyrażoną w art. 194 § 1 P.p.s.a., zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w wypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia, których przedmiotem są rozstrzygnięcia enumeratywnie wymienione w art. 194 § 1 pkt 1-10 P.p.s.a. Zażalenie jest dopuszczalne jedynie wówczas, kiedy ustawa wyraźnie stanowi o możliwości jego wniesienia. Jeśli ustawa przewiduje wydanie postanowienia czy zarządzenia i jednocześnie nie stanowi, że na takie postanowienie lub zarządzenie przysługuje zażalenie, to wniesienie tego środka odwoławczego jest niedopuszczalne (tak m. in. H. Knysiak-Molczyk w: T. Woś (red.), H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, s. 581). W katalogu postanowień wymienionych w art. 194 § 1 p.p.s.a. nie ma postanowienia, którego przedmiotem jest zarządzenie dotyczące czynności wstępnych, które zmierzają do zidentyfikowania podmiotu wnoszącego skargę. Prawa do zaskarżenia takiego rozstrzygnięcia nie przewidział ustawodawca również w przepisach szczególnych, w tym w zarządzeniu Nr 11 Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie ustalenia zasad biurowości w sądach administracyjnych. Uznać zatem należy, że takie zarządzenie jest niezaskarżalne w drodze zażalenia. W tych okolicznościach przedmiotowe zażalenie jako niedopuszczalne należało odrzucić, działając na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. Stąd postanowiono, jak w pkt II sentencji postanowienia.
Wobec odrzucenia skargi zbędnym jest odnoszenie się do wniosku o wyłączenie Zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej [...] w J.
/-/ D. Rzyminiak-Owczarczak