Wniosek w przedmiocie odszkodowania za grunty przejęte pod drogę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jakub Zieliński po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 kwietnia 2013 r. wniosku Gminy K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Gminy K. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...] w przedmiocie odszkodowania za grunty przejęte pod drogę postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. /-/ J. Zieliński

Uzasadnienie

Gmina K. w skardze na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...] w przedmiocie odszkodowania za grunty przejęte pod drogę zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w całości podnosząc, iż jej wykonanie pociąga za sobą niebezpieczeństwo wyrządzenia Gminie znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w postaci faktycznej niemożliwości restytucji odszkodowania wypłaconego w zawyżonej wysokości, po upływie oznaczonego czasu od jego uzyskania przez uprawnionych, w sytuacja uwzględnienia okoliczności podniesionych w skardze.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. dalej: p.p.s.a.), wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże stosownie do treści artykułu 61 § 3 powyższej ustawy, po przekazaniu skargi sądowi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Mając na uwadze treść powołanego wyżej art. 61 § 1 ustawy stwierdzić należy, że wstrzymanie wykonania aktu lub czynności może nastąpić tylko w wyjątkowych sytuacjach.

W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, iż niebezpieczeństwo, o którym mowa w ww. przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a. oznacza, że chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. W szczególności będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego, lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu. Trudne zaś do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie NSA z dnia 7 lutego 2012 r. o sygn. akt II OZ 51/12 - dostępne na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl )

Zauważyć nadto należy, iż ciężar wykazania istnienia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu spoczywa na skarżącym składającym wniosek. We wniosku należy co najmniej uprawdopodobnić wystąpienie przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Konieczna jest spójna argumentacja, poparta faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Ogólnikowe twierdzenia wyrażane przez stronę skarżącą, pozbawione szerszego uzasadnienia i stosownych wyliczeń, nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia przez Sąd o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu. Dlatego nie wystarcza jedynie złożenie przez skarżącego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności (patrz m.in. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 października 2011 r., sygn. akt II OSK 2115/11 oraz z dnia 23 września 2011 r., sygn. II OZ 836/11 - dostępne na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl ).

Wnioskując o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji skarżąca Gmina, poza ogólnym stwierdzeniem, że wykonanie zaskarżonego aktu wiąże się z faktyczną niemożliwością odzyskania wypłaconego odszkodowania w zawyżonej wysokości, nie wykazała okoliczności uzasadniających takie stwierdzenie.

Zauważyć należy, iż w przypadku ewentualnego uwzględnienia skargi i w konsekwencji ustalenia w ponownie przeprowadzonym i prawomocnie zakończonym postępowaniu administracyjnym innej - niższej kwoty odszkodowania, skarżącej Gminie będzie przysługiwało wobec K. i K. P. roszczenie z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia. Skarżąca Gmina w żaden sposób nie wykazała, iż takie ewentualne roszczenie nie będzie zasadne lub możliwe do wyegzekwowania.

W tej sytuacji wniosek nie mógł zostać uwzględniony, a wobec tego na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a., Sąd postanowił jak w sentencji postanowienia.

/-/ J. Zieliński

Strona 1/1