Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 sierpnia 2010r. wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Gminy R. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] maja 2010r. Nr [...] w przedmiocie odszkodowania za grunt przejęty pod ulicę; postanawia oddalić wniosek. /-/ B. Drzazga
Skarżąca Gmina R. wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, którą to decyzją z dnia [...]05.2010r. Wojewoda Wielkopolski utrzymał w mocy decyzję Starosty P. z dnia [...]2009r. orzekającą o ustaleniu odszkodowania na rzecz Z. M. w kwocie [...].[...],zł za część nieruchomości położonej w [...], stanowiącej fragment ulicy [...], oznaczonej jako działka nr [...], zapisanej w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w S. pod numerem KW nr [...], przejętej z dniem 1.01.1999r. na własność Gminy R. jako grunt zajęty pod drogę publiczną.
W uzasadnieniu wniosku Gmina R. wskazała, że wypłata odszkodowania w zasądzonej kwocie stanowić będzie dla Gminy znaczne uszczuplenie zgromadzonych na jej rachunku środków przeznaczonych w budżecie na zaspokojenie bieżących potrzeb, planowane przez nią inwestycje oraz wykonywanie innych zadań własnych.
W odpowiedzi na skargę uczestniczka postępowania Z. M. wniosła o oddalenie wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji, bowiem skarżąca nie wykazała że w sprawie zachodzą przesłanki ustawowe określone w art. 61 § 3 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a więc że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uczestniczka postępowania podkreśliła, że to na wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania okoliczności wskazujących na istnienie jednej z przesłanek ustawowych, powołała się nadto na treść komunikatu prasowego Trybunału Konstytucyjnego wydanego po rozpoznaniu w dniu 19.05.2009r. wniosku Rady Miasta L., w którym stwierdzono, że gminy miały wystarczająco długi okres czasu - od 199r. do 2005r. - na zaplanowanie w budżetach środków potrzebnych na wypłacenie przez gminę odszkodowania za grunty przejęte pod drogi publiczne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek skarżącej nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W przypadku przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenie skutków w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazuje się, że chodzi o szkodę (majątkową a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (post. NSA z dnia 20 grudnia 2004r., GZ 138/04, niepubl.).
W ocenie Sądu skarżąca w żaden sposób nie wykazała, by wykonanie zaskarżonej decyzji wiązało się z wyrządzeniem Gminie znacznej szkody lub mogło spowodować trudne do odwrócenia skutki, w szczególności nie wykazała, aby wysokość ustalonego odszkodowania i obowiązek jego wypłaty spowodowały oczywistą dysproporcję między zakresem zadań gminy a poziomem jej dochodów. Uzasadnienie wniosku, jak wyżej wskazano, jest bardzo lakoniczne, a to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek wykazania istnienia przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.
/-/ B. Drzazga