Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga po rozpoznaniu w dniu 23 października 2008r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi E. i P. W. na decyzję Wojewody z dnia [..] Nr [..] w przedmiocie lokalizacji drogi gminnej; postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. /-/ B. Drzazga
W dniu18 czerwca 2008r. E. i P. W. wnieśli do Sądu skargę na decyzję Wojewody z dnia [..], utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [..], ustalającą lokalizację drogi gminnej klasy KD-ul.K., przewidzianej do realizacji na działce nr [..] i części działek nr [..], arkusz [..], obręb G., położonych w P., prostopadle do ul. S. i zatwierdzającą projekt podziału nieruchomości , zgodnie z załącznikiem. W skardze skarżący wnieśli o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, wskazując iż realizacja przez inwestora czynności związanych z wypłatą odszkodowania skarżącym oraz wydania decyzji o pozwoleniu na budowę może doprowadzić do powstania nieodwracalnych lub też trudnych do odwrócenia następstw.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przyjmuje się, że niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków oznacza, że chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. W szczególności będzie to miało miejsce w takim wypadku, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony innym przedmiotem (J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 190). Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie ma obligatoryjnego charakteru, a więc wniosek sąd może oddalić, nawet jeżeli występują przesłanki wymienione w w/w art.61§3.
Jak wynika z wypisu z rejestru gruntów z dnia 11 marca 2008r., załączonego do akt administracyjnych, skarżący są współwłaścicielami działki nr [..], położonej przy ul. I.. Działka powyższa jest objęta decyzją Prezydenta Miasta P. z dnia [..], bowiem planowana inwestycja ma przebiegać na terenie działki nr [..], powstałej zgodnie z zatwierdzonym projektem, z podziału działki nr [..] na działki nr [..].
Zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki do uwzględnienia wniosku skarżących. Ustawa z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (D.zU.Nr 80, poz.721 ze zm.) ma szczególny charakter, gdyż jej celem jest stworzenie prawnych instrumentów zapewniających sprawny przebieg inwestycji drogowych. Prowadzą one do uproszczenia postępowania administracyjnego w sprawach związanych ze nabyciem nieruchomości oraz dysponowania nimi przez inwestora na cele budowlane. Zgodnie z art.12 ustawy, decyzja ustalająca lokalizację drogi publicznej zatwierdza zarazem projekt podziału nieruchomości. Linie rozgraniczające teren ustalone decyzją o ustaleniu lokalizacji drogi, stanowią linie podziału nieruchomości. Nieruchomości wydzielone liniami rozgraniczającymi teren, stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych, a w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych gminnych własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego, z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi stała się ostateczna, za odszkodowaniem ustalonym w odrębnej decyzji. Sąd podziela pogląd wyrażony w postanowieniu NSA z dnia 25.04.2008r. w sprawie II OZ 391/08(niepubl.), iż w przypadku wstrzymania wykonania decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi publicznej nie chodzi o ocenę, czy planowana inwestycja wywołuje dopuszczalne czy niedopuszczalne skutki dla otoczenia. Zasadnicze bowiem znaczenie ma ocena, czy może powstać znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki wywołane wykonaniem decyzji o ustaleniu drogi, jeżeli okazałoby się, że w wyniku uwzględnienia skargi nie było podstaw do zatwierdzenia projektu podziału działki. W takim przypadku może powstać bowiem kwestia powrotu do stanu, który istniał przed wydaniem decyzji zatwierdzającej podział działki. Niemniej jednak należy, zdaniem Sądu, przy mieć na uwadze ważny interes społeczny i gospodarczy, które przemawiają za szybką i sprawną realizacją przedsięwzięcia polegającego na budowie drogi publicznej. Ochrona tego interesu przejawia się m.in. w uregulowaniu art.9 ust.1 ustawy, zgodnie z którym odwołanie od decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi publicznej rozpatruje się w terminie 14 dni, a skargę do sądu administracyjnego w terminie 2 miesięcy. Wstrzymanie decyzji byłoby zatem istotnym zaburzeniem procesu inwestycyjnego i jednocześnie naruszałoby istotny interes społeczny, który był podstawą decyzji lokalizacyjnej. Sąd miał też na uwadze, że wynikłe z wykonania decyzji lokalizacyjnej szkody podlegają uwzględnieniu w trybie art.18 ustawy. Odszkodowanie przewidziane za przejście nieruchomości na własność m.in. gminy wskazuje, że wykonanie decyzji nie prowadzi do niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody, co jest jednym z warunków udzielenia ochrony tymczasowej, przewidzianej w art.61§3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Oddalając wniosek skarżących, Sąd miał też na uwadze, że skarżący nie wykazali na czym miałoby polegać niebezpieczeństwo wyrządzenia im znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z treści wniosku zdaje się wynikać, że skarżący mają na uwadze interes gminy, a tego Sąd rozpatrując niniejszy wniosek nie może brać pod uwagę.
.
/-/ B. Drzazga