Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu Wydział II w następującym składzie: Przewodniczący: sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 8 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Miasta L. na decyzję Wojewody W. z dnia (...) znak (...) w przedmiocie odszkodowania za grunt przejęty pod drogę postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji /-/ A. Łaskarzewska
Miasto L. złożyło skargę na decyzję Wojewody z dnia (...) maja 2012r. w przedmiocie ustalenia odszkodowania na rzecz H. K. z tytułu przejścia na własność Miasta nieruchomości należącej do H. K., stanowiącej działkę nr (...), położonej w L.
W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wywiedziono, wniosek jest uzasadniony z tego powodu, iż wykonanie zaskarżonej decyzji spowodowałoby wydatkowanie środków publicznych z budżetu Miasta w sytuacji której Miasto nie posiada środków w ilości wystarczającej na zaspokojenie roszczeń wszystkich podmiotów związanych z wykupami dróg. Sytuacja niedoboru środków w tym zakresie dla jednostek samorządu terytorialnego jest powszechnie znana, a olbrzymie obciążenia gmin kwotami wykupów zagrażają stabilności budżetu oraz ciągłością wykonywania podstawowych obowiązków gmin. Nie ulega jednak wątpliwości, że Miasto L. jako jednostka samorządu terytorialnego jest pewnym i wypłacalnym płatnikiem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Na zasadzie wynikającej z dyspozycji przepisu artykułu 61 § 3 powyższej ustawy, po przekazaniu skargi sądowi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności, w tym aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Warto zauważyć, iż okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania aktu lub czynności podlegają ocenie sądu, jednakże mając na uwadze treść powołanego wyżej art. 61 § 1 ustawy. stwierdzić należy, że wstrzymanie wykonania aktu (tu: decyzji) lub czynności może nastąpić tylko w wyjątkowych sytuacjach (por. post. NSA z dnia 2 lutego 2006 r., sygn. akt II OZ 76/06, LEX nr 299367).
Ustawodawca jako przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji wskazał niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Niebezpieczeństwo wystąpienia negatywnych skutków wykonania zaskarżonego aktu, o których mowa w art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, występuje w sytuacji, w której zaskarżony akt zostanie wykonany, a następnie w wyniku uwzględnienia skargi zostanie uchylony. Przyczym przesłanka "trudnych do odwrócenia skutków" odnosi się do tych wszystkich zmian prawnych lub faktycznych, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą ich zmianę, przy czym, powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków.
W ocenie Sądu okoliczności powołane przez skarżące Miasto nie wskazują, by w istocie wykonanie zaskarżonej decyzji skutkować miało niebezpieczeństwem wystąpienia negatywnych skutków wykonania zaskarżonego aktu, o których mowa w art. 61§ 3 ww. ustawy.
Argumenty powołane we wniosku są ogólnikowe, lakoniczne. Nie wynika z nich jaka jest rzeczywista sytuacja finansowa i majątkowa Miasta. W żaden sposób nieweryfikowalne są ogólnikowe twierdzenia, co do nieposiadania dostatecznych środków na zaspokojenie roszczeń wszystkich podmiotów związanych z wykupami dróg.
Skarżący odnosi się do powszechnej znajomości niedoboru środków w tym zakresie przez jednostki samorządu terytorialnej. Tymczasem oceniając żądanie badana być może jedynie sytuacja wnoszącej go jednostki. Niedobry w tym względzie innych gmin nie mogą być przedmiotem badania. Sytuacji własnej w tym względzie Miasto L. dostatecznie nie sprecyzowało.
Na podkreślenie zasługuje fakt, iż w ocenie swej sytuacji Miasto L. jest niekonsekwentne. W ostatnim fragmencie uzasadnienia wniosku określa siebie jako pewnego i wypłacalnego płatnika.
W związku z powyższym, na podstawie art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.
/-/ A. Łaskarzewska