Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wiesława Batorowicz po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 października 2013 r. wniosku o wstrzymanie zaskarżonego aktu w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] kwietnia 2013r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia oddalić wniosek. /-/ Wiesława Batorowicz
W piśmie procesowym z dnia 24 czerwca 2013 r. (k. 15) K. K. zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] kwietnia 2013 r. w przedmiocie wymeldowania skarżącego z lokalu położonego w [...] przy ul. [...] w [...]. Przedmiotowego wniosku nie uzasadnił.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył co następuje.
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej: p.p.s.a.) sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Obowiązek ich uprawdopodobnienia spoczywa na wnioskodawcy.
W niniejszej sprawie przedmiotem wniosku jest decyzja organu II instancji wydana w przedmiocie wymeldowania skarżącego z pobytu stałego z wyżej opisanego lokalu. Skarżący w żaden sposób nie uzasadnił, w jaki sposób wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje skutki określone w powołanym przepisie. Ponadto zarówno zameldowanie, jak i wymeldowanie jest tylko aktem rejestracji danych dotyczących pobytu, ustaniu pobytu określonej osoby w dotychczasowym miejscu. Decyzja o wymeldowaniu ma wyłącznie charakter ewidencyjny i potwierdza jedynie stan faktyczny, że określona osoba nie przebywa w danym lokalu. Jest to więc niewątpliwie akt o charakterze deklaratoryjnym, którego wykonanie polega na technicznym wykreśleniu wpisu w ewidencji ludności. Z faktu zameldowania (wymeldowania) nie wynikają żadne prawa rzeczowe do lokalu, a rozstrzygnięcie takie nie uprawnia do przebywania w lokalu (por. postanowienie NSA z dnia 29 września 2010 r. sygn. akt II OZ 921/10, Lex nr 744012). W swej istocie zameldowanie (czynność materialno-techniczna) nie powoduje powstania jakiegokolwiek prawa do lokalu, zaś decyzja o wymeldowaniu i uchylenie tej czynności nie oznacza utraty prawa do loklau, organy meldunkowe nie badają bowiem w tego rodzaju sprawach uprawnienia do lokalu. W konsekwencji decyzja o wymeldowaniu nie wywołuje trudnych do odwrócenia skutków prawnych. Nie można też zaliczyć jej do tego rodzaju decyzji, która w efekcie wykonania mogłaby doprowadzić do wyrządzenia znacznej szkody, bowiem ma ona jedynie doprowadzić do zgodności danych ewidencyjnych z rzeczywistym stanem faktycznym.
W niniejszej sprawie wymeldowanie skarżącego było konsekwencją wykonania przez komornika sądowego nakazu eksmisji orzeczonego opatrzonym klauzulą wykonalności prawomocnym wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w W. z dnia [...] 2012 r. sygn. akt [...]. Trudno zatem przyjąć, że wykonanie zaskarżonej decyzji może spowodować znaczną szkodę w rozumieniu art. 61 p.p.s.a. w sytuacji, gdy skarżący utracił władztwo nad lokalem i w nim faktycznie nie przebywa. Ponadto wskazać przy tym należy, że postanowienie w przedmiocie wstrzymania wykonania aktu administracyjnego jest rozstrzygnięciem tymczasowym, tylko na czas trwania postępowania sądowego. Ma ono charakter wpadkowy, a jego byt prawny kończy się z chwilą wydania wyroku w sprawie przez wojewódzki sąd administracyjny.
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.
/-/ Wiesława Batorowicz