Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Szaniecka po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S.P. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie wniesienia sprzeciwu wobec zgłoszenia zamiaru wykonania robót budowlanych postanawia oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji /-/ J.Szaniecka
Decyzją z dnia [...] r. Prezydent Miasta wniósł sprzeciw wobec zgłoszonego przez S.P. zamiaru wykonania robót budowlanych w postaci montażu urządzenia reklamowego na elewacji budynku.
W wyniku odwołania wniesionego od powyższej decyzji przez inwestora, Wojewoda decyzją z dnia [...] r., na podstawie art. 138 § 2 kpa uchylił zaskarżoną decyzję i sprawę przekazał organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia.
W skardze wniesionej na powyższą decyzję przez S.P., skarżący zawarł wniosek o wstrzymanie jej wykonania wywodząc, że w wyniku rozpoznania skargi, decyzje organów obu instancji mogą zostać wyeliminowane z obrotu prawnego. W takiej sytuacji ponowne rozpoznanie sprawy przez organ I instancji może okazać się bezprzedmiotowe. Wykonanie zaskarżonej decyzji może też doprowadzić do nieodwracalnych lub trudnych do odwrócenia dla skarżącego następstw w postaci "działań organu administracji I instancji podejmowanych równolegle z działaniami organu odwoławczego i tamujących możliwość wszczęcia postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Poznaniu".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) po przekazaniu skargi do sądu, na wniosek strony skarżącej sąd może wstrzymać wykonanie w całości lub części aktu bądź czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności może dotyczyć tylko takich z nich, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Oznacza to, że w istocie problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania. Chodzi o akty ,na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostaną na niego nałożone określone obowiązki (akty o skutkach materialnoprawnych).
Tymczasem w niniejszej sprawie skarżący domaga się wstrzymania wykonania decyzji, która jest decyzją kasatoryjną i to wydaną w wyniku odwołania wniesionego przez skarżącego. Skoro zatem decyzja organu odwoławczego eliminuje z obrotu prawnego kwestionowaną przez skarżącego decyzję organu pierwszej instancji, a równocześnie nie rozstrzyga o prawach lub obowiązkach skarżącego, to nie wywołuje ona skutków, o których mowa w art. 61 § 3 ppsa.
Obawy skarżącego odnoszące się do toku postępowania sądowoadministracyjnego są nieuprawnione i niezrozumiałe, już choćby z tego względu, że skutecznie wniesiona przez skarżącego skarga wszczęła, bez zwłoki postępowanie przed Sądem administracyjnym.
W tym stanie rzeczy na podstawie art. 61 § 3 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w postanowieniu.
/-/ J.Szaniecka
MK