Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu Gminy [...] od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2019 r., nr [...] w przedmiocie podziału nieruchomości postanawia: 1) odrzucić sprzeciw, 2) zwrócić Gminie [...] kwotę [...]zł (słownie: [...] złotych) uiszczoną tytułem wpisu od sprzeciwu. /-/ A. Kiersnowska - Tylewicz
Decyzją z dnia [...] czerwca 2019 r., nr [...], Wójt Gminy [...], po rozpatrzeniu wniosku [...] M. M. i [...] J. S. z dnia [...] kwietnia 2019 r., odmówił zatwierdzenie podziału nieruchomości zabudowanej oznaczonej numerem ewidencyjnym działki [...] o powierzchni [...] ha, położonej w obrębie [...], gmina [...] arkusz mapy nr [...], zapisanej w księdze wieczystej nr [...] w Sądzie Rejonowym w [...], będącej współwłasnością M. M. w udziale [...] części i J. S. w udziale [...] części, przedstawionego na mapie z projektem podziału nieruchomości [...], na działki gruntu oznaczone numerami: [...] o powierzchni [...] ha, [...] o powierzchni [...] ha, [...] o powierzchni [...] ha, [...] o powierzchni [...] ha, [...] o powierzchni [...] ha, [...] o powierzchni [...] ha, [...] o powierzchni [...] ha.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze, decyzją z dnia [...] września 2019 r., nr [...], po rozpatrzeniu sprawy z odwołania M. M. i J. S. od decyzji Wójta Gminy [...] z [...] czerwca 2019 r. w przedmiocie odmowy zatwierdzenia podziału nieruchomości położonej w [...] dz. nr [...], uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji.
Pismem z dnia [...] września 2019 r., Wójt Gminy [...], działając w imieniu Gminy [...], wniósł sprzeciw od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego, domagając się jej uchylenia i zasądzenia kosztów postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, zważył co następuje:
Sprzeciw podlega odrzuceniu, gdyż jest niedopuszczalny.
Na wstępie należy podnieść, że sprzeciw od decyzji wniesiony do Sądu, zanim zostanie poddany merytorycznej kontroli, podlega najpierw ocenie pod kątem spełnienia wymogów kwalifikujących go do rozpoznania. Zgodnie z treścią art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 64b § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.), niedopuszczalny sprzeciw podlega odrzuceniu. Katalog podstaw uzasadniających odrzucenie sprzeciwu nie jest katalogiem zamkniętym. Nie budzi wątpliwości Sądu, że do przesłanek niedopuszczalności zalicza się brak legitymacji po stronie wnoszącego sprzeciw, w sytuacji gdy brak tej legitymacji jest ewidentny. Taka sytuacja ma miejsce w rozpoznawanej sprawie.
Istotę legitymacji wnoszącego sprzeciw od decyzji stanowi uprawnienie do żądania przeprowadzenia kontroli aktów lub czynności organów administracji publicznej przez sąd administracyjny w celu doprowadzenia ich do stanu zgodnego z prawem. Przepis art. 50 § 1 w zw. z art. 64b § 1 p.p.s.a przyznaje uprawnienie do wniesienia sprzeciwu do sądu administracyjnego dwu kategoriom podmiotów: 1) każdemu, kto ma w tym interes prawny, oraz 2) w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób prokuratorowi, Rzecznikowi Praw Obywatelskich, Rzecznikowi Praw Dziecka oraz organizacji społecznej jeżeli sprawa mieści się w zakresie jej statutowej działalności i brała ona udział w postępowaniu administracyjnym.
W orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że nie można mówić o interesie prawnym organu administracji pierwszej instancji do kwestionowania przed sądem administracyjnym orzeczeń organu odwoławczego. Organ administracji, powołany do rozstrzygania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, w ogóle nie jest podmiotem posiadającym własny interes prawny w prowadzonym przez siebie postępowaniu. Stroną postępowania sądowoadministracyjnego, a wcześniej administracyjnego nie może być gmina, której organ wydał zaskarżoną decyzję w pierwszej instancji. Jej rola w postępowaniu kończy się bowiem z chwilą wydania zindywidualizowanego aktu prawnego (decyzji, postanowienia) skierowanego w stosunku do podmiotu znajdującego się na zewnątrz administracji publicznej (por. wyrok NSA z dnia 18 lipca 2007 r., sygn. akt I OSK 1211/06, wyrok NSA z dnia 16 lutego 2005 r., OSK 1017/04, postanowienie WSA w Łodzi z dnia 10 stycznia 2018 r., II SA/Łd 5/18, postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 8 października 2019 r., I SA/PO 753/19).
Oznacza to, że na gruncie rozpoznawanej sprawy Gmina [...] nie posiada legitymacji do wniesienia sprzeciwu od decyzji organu odwoławczego. Przyjęcie przeciwnego stanowiska doprowadziłoby do sytuacji, w której stronami postępowania sądowego byłyby dwa organy administracji publicznej orzekające w jednej sprawie, a mianowicie strona wnosząca sprzeciw - Gmina [...], której Wójt wydał decyzję w pierwszej instancji i Samorządowe Kolegium Odwoławcze - organ drugiej instancji, a spór między nimi sprowadzałby się do różnego stanowiska co do prawidłowości poszczególnych decyzji. Podmiotem uprawnionym do złożenia sprzeciwu w żadnym wypadku nie jest organ orzekający w sprawie w pierwszej czy też drugiej instancji. Dopuszczenie możliwości złożenia sprzeciwu przez organ administracji publicznej, który wydał rozstrzygnięcie w sprawie, nadawałoby temu organowi dwojakie uprawnienia. Z jednej strony uprawnienia władcze w zakresie rozstrzygnięcia, z drugiej uprawnienia strony, która poprzez złożenia sprzeciwu kwestionuje takie rozstrzygnięcie. Takiej konstrukcji prawnej nie przewidują przepisy Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Z tego powodu sprzeciw, jako niedopuszczalny, podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 64b § 1 w zw. z art. 16 § 2 p.p.s.a. Na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 i § 2 w zw. z art. 16 § 2 p.p.s.a., Sąd orzekł o zwrocie Gminie [...] uiszczonego wpisu od sprzeciwu.
/-/ A. Kiersnowska - Tylewicz