Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: SNSA Maria Piórkowska po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. J. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2012 r., Nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego w związku z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji Burmistrza Miasta i Gminy [...] z dnia [...] października 2012 r., nr [...] - postanawia - odmówić wstrzymania wykonania decyzji Burmistrza Miasta i Gminy [...] z dnia [...] października 2012 r.
W dniu 1 lutego 2013 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wpłynęła skarga S. J. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2012 r., Nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy [...] z dnia [...] października 2012 r., nr [...] orzekającą o wymeldowaniu S. J. z pobytu stałego w N. przy ul. [...].
Następnie pismem z dnia 12 lutego 2013 r. skarżący zwrócił się z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji Burmistrza Miasta i Gminy [...] z dnia [...] października 2012 r., w uzasadnieniu wskazując, że wykonania tej decyzji naraża go na znaczną szkodę majątkową tj. koszty związane z utratą pozwolenia na broń palną myśliwską. Powołując się na przepisy ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji podał, że w przypadku nieposiadania miejsca stałego pobytu na terytorium RP właściwy organ policji cofa pozwolenie na broń. Wskazał, że jest aktywnym członkiem Polskiego Związku Łowieckiego, przynależy do Wojskowego Koła Łowieckiego "[...]" w N. Powtórne uzyskanie pozwolenia na broń będzie stanowić ogromne obciążenie finansowe, którego z uwagi na sytuację finansową w jakiej się znalazł, nie będzie w stanie udźwignąć.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Artykuł 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - zwanej dalej jako P.p.s.a.) stanowi, że wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie powoduje, co do zasady, wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu.
Jednakże po przekazaniu skargi zgodnie z art. 61 § 3 P.p.s.a. Sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, jeśli w wyniku wykonania aktu lub czynności zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy. Z treści wniosku skarżącego wynika, że dotyczy on wstrzymania decyzji organu I instancji, zatem Sąd mając na uwadze treść art. 61 § 3 P.p.s.a. rozpoznał wniosek w tym zakresie.
Jak wyżej wskazano sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności, ale tylko wówczas jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Przy czym chodzi tu o szkodę (majątkową lub niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, a który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla strony skarżącej lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2004 r. o sygn. akt GZ 138/04, publ. LEX nr 281811).