Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Paweł Zaborniak po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2016 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku Przedsiębiorstwa [...] S.A. z/s [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa [...] S.A. na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy [...] z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia - p o s t a n a w i a - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia
W skardze na opisane w sentencji postanowienie Spółka zawarła wniosek o wstrzymanie jego wykonania argumentując, że wykonanie postanowienia i uiszczenie grzywny wymierzonej w wysokości 2 000 zł pogorszy jej sytuację materialną, a tym samym nie przyczyni się do osiągnięcia celu, w jakim została wymierzona tj. wypłaty pracownikom zaległych wynagrodzeń. Niecałościowe wypłacanie pracownikom wynagrodzeń jest bowiem wynikiem sytuacji materialnej Spółki, a konieczność uiszczenia grzywny sytuację tą tylko pogorszy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego postanowienia. Jednak stosownie do art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm., dalej: "Ppsa"), po przekazaniu sądowi skargi Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Przedmiotem udzielenia ochrony tymczasowej może być postanowienie wydane w postępowaniu egzekucyjnym, na które służy zażalenie, jeżeli podlega ono wykonaniu, co ma miejsce w niniejszej sprawie. Na skarżącą nałożono bowiem grzywnę w celu przymuszenia, a postanowienia wydane w tym przedmiocie są ostateczne. Niemniej, na podstawie przedstawionej przez stronę skarżącą argumentacji, jak i dokumentów złożonych w aktach sprawy, nie było możliwe ustalenie, jakie negatywne skutki mogą dla niej wyniknąć z wykonania postanowienia o nałożeniu grzywny. We wniosku nie zawarto żadnego szczegółowego uzasadnienia co do sytuacji majątkowej Spółki i dlatego Sąd nie miał możliwości dokonania ustaleń przez pryzmat przesłanek określonych w art. 61 § 3 Ppsa. Nie uprawdopodobniono również, aby wykonanie zaskarżonego postanowienia mogło spowodować skutki określone w art. 61 § 3 Ppsa. Nie przedstawiono bowiem żadnych konkretnych danych odnoszących się do stanu majątkowego skarżącej oraz wysokości uzyskiwanego dochodu z prowadzonej działalności, chociażby w formie złożonych deklaracji podatkowych, bilansów lub wyciągów z rachunków bankowych.
Końcowo wyjaśnić należy, że potencjalna wadliwość zaskarżonej decyzji nie ma wpływu na ocenę zasadności wniosku w przedmiocie wstrzymania jej wykonania, ponieważ dokonywanie przez Sąd oceny legalności decyzji na tym etapie postępowania jest przedwczesne i niedopuszczalne.
Z powyższych względów, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 Ppsa orzekł jak w sentencji postanowienia.